Ga direct naar de inhoud.

Wat krabbels (1 sept 2021)

Toch wel een kleine twee weken in het ziekenhuis gelegen zeker. Daar moest ik  verlost worden van een resistente bacterie wat enkel kon met een langdurig infuus. Maar eenmaal binnen deed ik een ander probleem op: Er nog een redelijk zware longontsteking bij, zodat ik drie maal moest verwisselen van ziekenhuis.

Zolang de grootste ellende in je leven zich afspeelt op het duivenhok ben je een gelukkig mens, ’ weet U nog?  

Zeker waar in deze tijd, nu zo veel liefhebbers met tegenslagen tegen de oren geslagen worden.

 SCHRIKKEN
’s Morgens kreeg ik mijn medicijnen en dat stapeltje werd elke dag groter omdat ik met het ene medicijn het andere binnen haalde. Alles werd met èèn flinke slok water opgenomen.   Ik moest denken aan onze duiven. Die krijgen hier amper medicijnen, maar ooit was dat anders. Het was een herfst in de 80-er jaren dat ze werkelijk van alles mankeerden. Vooral haarwormen was een plaag, maar dat was eigen schuld. Dat had natuurlijk te maken met slechte hygiëne. Enfin, de dierenarts van dienst adviseerde wat over het voer te doen, iets anders in het drinkwater en ik moest alle duiven een pil opsteken.  De man had het goed voor, maar achteraf leek hij toch te voorzichtig. Pas aan de  ene kuur beginnen als de andere is afgewerkt is vragen om problemen.   

 TE
Maar dat realiseerde ik me pas later, zeker na een gesprek met een internist. Ik had haar gevraagd welke medicijnen ik nooit samen mocht geven aan mijn duiven. Zij: ‘Heb van duiven geen verstand maar wat mij betreft mag alles tegelijk. Wat ze ook mankeren, je moet er steeds zo rap mogelijk bij zijn. Net als bij mensen.’ Dat leek me logisch. Je laat je duiven toch niet met pakweg haarwormen lopen?  

Dat geldt eigenlijk voor alle kwalen. Overigens zit bij medicijnen voor mensen altijd een bijsluiter. Daarin kan je met name lezen over mogelijke bijwerkingen. Veel mensen doen dat niet, want het is soms angstaanjagend. Bij medicijnen voor duiven zit heel soms een bijsluiter, over eventuele bijwerkingen  geen woord. Omdat duiven niet kunnen lezen misschien? Denk het niet. Het zijn ‘maar’ duiven.          

 RAMPZALIG  
Terug thuis voelde ik me nog lange tijd zwak maar gelukkig was er hulp. Het had mogelijk te maken met de antibiotica die ik slikte zei de specialist. Nu kan IK nog zeggen hoe ik me voel, duiven kunnen dat niet, van hen worden na een kuur zelfs prestaties verwacht. Van veel binnen gekomen mails werd ik ook niet vrolijk. Ze gingen allemaal over hetzelfde: Massale verliezen van jonge duiven en soms ook oude. De schrik zat er bij sommigen zo in dat ze angst hadden nog in te korven.  

 ‘RUST?’
Men was het beu week na week duiven op te wachten bij slecht weer en men was bang opnieuw duiven te verliezen. Kan dat? Zo maar vluchten overslaan? Mijn idee is dat dat met oude kan, maar dan niet meer dan èèn vlucht. Met duiven die langer stil zaten heb ik slechte ervaringen. Heel slechte. Jongen is een ander verhaal. Als die gezond zijn ben ik er voor die wekelijks te spelen. In de vorige eeuw had je in Nederland ‘de grote Orleans’, met ooit bijna 200.000 duiven in concours. De week voordien had je Sint Quentin. De meeste liefhebbers pasten voor die Sint Quentin. Ze wilden met ‘volledig uitgeruste jongen’ Orleans spelen. Mijn jongen moesten wel Sint Quentin vliegen. Al gauw zou iedereen zijn jongen de week voor Orleans spelen.  

Vanwege de populariteit van de afstandsvluchten met jongen ging men in Zuid Nederland over tot het organiseren van een Semi Nationale attractie vlucht uit Chartres, de week na Orleans. Veel liefhebbers zetten hun betere oude duiven in, ik de jongen die de week voordien Orleans hadden gevlogen. Je wil niet weten hoe die presteerden. Samengevat:

 Oude mogen een week stil zitten, niet langer. Jonge duiven houd je best in zwier: Wekelijks de mand in dus. Dat is hoe ik er over denk, maar mijn waarheid hoeft niet de uwe te zijn.   

 NOGMAALS
Veel is al gezegd en geschreven over verliezen van jongen, ook door mij. En niemand schijnt er aan te ontkomen, ook die ‘bekende speler’ uit het noorden van Nederland niet. Zijn jongen waren al een keer of vijf gelapt van ongeveer 10 km., maar nog steeds bleven die uren weg. Wat te doen? Ik zei op die vraag ook geen antwoord te hebben. Ook bij een streekgenoot waren de jongen van lapvluchtjes niet naar huis te branden. Ik had geadviseerd die enkele keren samen te lossen met oude. En zowaar, vanaf toen ging het beter. Toegegeven, hij had wel veel oude mee. Met een paar heeft weinig zin. Die maken zich los en komen ver voor de jongen aan. Of het zin heeft jongen een voor een te lappen? Of je er dan minder verliest of misschien beter gaat presteren? Geen idee. Ik ben er niet zo voor, een duif is een kuddedier en vliegt niet graag alleen. Maar misschien zit ik fout.

 PRIJZEN MAKEN  
Liefhebbers die met een massa duiven spelen zijn nu ook in Belgie voor velen een nieuw gespreksonderwerp. Over concoursen waarbij veel liefhebbers niet op de uitslag staan praat men zelden, maar dat heeft natuurlijk wel met elkaar te maken. Sommigen vinden dat die ‘mega-hokken’ het einde van de sport in luiden, anderen hebben er totaal geen moeite mee en kunnen er best mee leven: Die maken het vervoer goedkoper en met hun vele duiven maken ze voor ons prijzen. Zo zeggen ze. Het eerste is waar. Maar maken ze ook de prijzen? Ik zeg het vaker, die vele duiven  zijn niet het echte probleem, wel de vele goede. Meestal let ik op het prijspercentage van zo’n ‘grote inmander’. Dat is veelal boven de 50% en soms ver. Dan kan je niet spreken over ‘prijzen maken voor anderen.’ Integendeel. Die liefhebber die pakweg 4 op 4 pakt maakt dat het concours korter duurt, maar dat is bijna te verwaarlozen. Veel meer impact hebben 50 prijzen van 80 duiven.

Hoe meer mensen met veel duiven mee goed spelen hoe meer anderen niet op de uitslag komen. Nu velen op meerdere niveaus spelen zijn er best mogelijkheden om zowel de groten als ‘de kleinen’ tevreden te houden. Maar men moet  wel willen.

 NIET BEGREPEN
In sommige streken speelt men 1 op 2. Dus 600 duiven in concours 300 prijzen. Sommigen doen daar minachtend over. Ik vrees dat die mensen het niet helemaal snappen. Dat heeft wel degelijk iets positiefs vanwege meer namen op de uitslag. Wel jammer dat men vaak wordt misleid. Men pakt uit met indrukwekkende prijspercentages, maar als daar bijvoorbeeld een 40e prijs tussen staat tegen 100 duiven weet je genoeg. Men speelt er 1 op 2. Weinig mis mee, maar geef dat aan.

 Bij een reportage is het soms nuttig zich af te vragen ‘waarom is het geschreven en door wie?’ Vooral als je die vindt op sites die bestaan van de verkoop van duiven.