2021 (06-01-2022)
Wat verlangden de mensen najaar 2020 naar het einde. Ze waren die Corona zo kotsbeu dat velen voor een keer hoopten dat de tijd wat haast maakte. Dat ze het nieuwe jaar in konden gaan om het oude zo snel mogelijk uit het geheugen te wissen. De duivensporters waren niet anders. Met een masker op in de rij staan om in te manden. Geen vluchten meer kunnen voorbeschouwen of nabeschouwen bij een biertje maakte de sportbeleving er niet aangenamer op.
Toen kwam 2021. En naarmate het jaar vorderde zuchten van opluchting. Ook onder duivenmelkers. Clublokalen konden weer open, we konden weer bij elkaar gaan melken. Maar helaas. Einde 2021 lijken we weer terug bij af. In de samenleving gaat het maar over een ding. Hetzelfde waar het ook in 2020 tot vervelens toe over ging: Covid – 19. Corona.
WEL GEVLOGEN
In tegenstelling tot 2020 konden we wel zonder al te grote ‘Corona problemen’ de sport beoefenen. Maar we werden door andere tegenslagen tegen de oren geslagen; meer bepaald erbarmelijk weer, meestal net op vliegdagen.
Nederlanders vliegen bijna wekelijks uit een anders losplaats. Maar de keren dat daar ook gelost kon worden en ook op het voorziene tijdstip waren zeldzaam. Zo het al eens gebeurde. ‘Nog nooit meegemaakt’ kon je horen, zelfs van mensen die al 70 jaar met duiven spelen. Hokken waar geen topduiven verloren gingen zijn er amper.
WEER
Het moge vreemd klinken, toch denk ik dat ze bij de KBDB en NPO tegen het weekend een enkele keer op slecht weer zaten te hopen. Om hun gelijk te halen nadat ze vluchten hadden afgelast. Want bij mooi weer in je tuin zitten met je duiven in bloedvorm op het hok omdat vluchten niet door gingen vanwege voorspeld slecht weer? Er zijn er voor minder aan de drank gegaan. Inspelen op het voorspelde weer is altijd delicaat, toch had het beter gekund. Gewoon later beslissen. Al op woensdag alle vluchten af gelasten, zoals in België gebeurde, is te vroeg.
Verder is die flexibiliteit wel te prijzen. Vroeger werd nergens naar gekeken en dat was nog erger. Zo werden dit jaar zelfs vluchten vervroegd. Werd op vrijdag gevlogen met fraaie concoursen als resultaat.
FILMS
2021 leerde ook dat lossers die het niet nauw nemen er meer van doordrongen moeten zijn dat zelfs kinderen van twaalf tegenwoordig met een telefoon lopen. Er circuleerden op sociale media beelden van Nederlandse lossingen die ronduit schandalig waren. De ene betrof Limburgse duiven. Er was zo weinig ruimte dat de duiven massaal de bomen in vlogen. Goed was wel dat het Afdelingsbestuur zich haastte om excuses aan te bieden. Het zou niet meer gebeuren.
In een ander filmpje zag een auto vlak voorlangs de camion scheren net nadat de duiven waren gelost. Levensgevaarlijk voor mensen en duiven. Had niemand er aan gedacht het verkeer twee minuten te blokkeren?
Iemand die vele jaren mee duiven ging lossen zei me ooit: ‘Goed dat jullie alles niet weten wat daar gebeurt.’ Ik geloof hem graag. Maar nu praktisch iedereen met een telefoon met camera op zak loopt mag men hopen op minder wantoestanden.
NAAR HET WESTEN
Werd het voorheen nog gefluisterd, nu lijkt men er niet meer onder uit te kunnen: Duiven wijken op hun thuisreis af naar het westen. Talloze duiven die een ‘gps ring’ aankregen vlak voor inkorven bewijzen dat. Die ‘gps ringen’ leren je ook over de snelheid van de eerste tot de laatste kilometer, over de vlieghoogte, eventuele pauzes. Vooral de hoogte waarop duiven soms vliegen is verbazingwekkend. Tot 2.000 meter. En mensen die ter zake deskundig zijn weten het:
De windsnelheden en zelfs windrichting kunnen op verschillende hoogtes enorm verschillen.
Het verklaart de voorsprongzeges die je soms ziet en die er op wijzen dat de duiven niet onder gelijke omstandigheden vlogen. Op bepaalde hoogtes waren duiven bevoordeeld, op andere hoogtes benadeeld. Die ‘vooruitvliegers’ zie je zelden bij wind tegen. Dan vliegen duiven wel onder gelijke omstandigheden: allemaal even laag.
VERKLARING
Hoe je aan de oostkant dan nog een prijs kan winnen als duiven een kromming naar het westen maken? Wel, de duiven aan de westkant maken ook die kromming. Liefhebbers, rationeel als sommigen zijn, zoeken een verklaring. Die geconstateerde kromming zou schijn zijn vanwege de naar het oosten wegdraaiende aardbol ‘onder de duiven door’ tijdens de thuisreis. Of om het zo simpel mogelijk te zeggen: Als duiven in pakweg Orleans het vizier richten op Turnhout, ligt Turnhout meer naar het oosten als ze daar aankomen en onderweg niet telkens hun koers corrigeerden.
Verder lijken duiven met ‘gps’ ondermaats te presteren. Geloof dat het M Sangers was die daar als eerste op wees. De ring te zwaar? Oriënteringsvermogen in de war? De techniek gaat zo snel vooruit dat we het gauw zullen weten. Ook mede door inspanningen van mensen als Michel Beekman die baanbrekend werk verrichten in deze materie.
ZUIDOOST
In 2021 hebben vluchten met zuidoostenwind zelfs sceptici overtuigd. Dat is geen goede wind voor duiven. Altijd is er wel wat. Goede duiven die hun prijs missen, concoursen die te lang duren, te veel duiven die verloren gaan. Zelfs zijn er liefhebbers die zich voornamen bij ZO wind niet meer te spelen.
Een verklaring heeft niemand en dat geldt ook voor de massale verliezen van (vooral) jonge duiven. En liefhebbers die dat als een goede selectie zien zitten echt fout. Te veel voorbeelden van heel grote kampioenen die niet aan de dans ontspringen. En het is altijd rond de langste dag te doen. Van de Nationale fond vluchten voor jongen later gaan nog amper duiven verloren.
Van J v d Pasch Nederland kan men niet zeggen dat die geen goede heeft of geen melker is. Als zo’n man er al 60 kan verliezen van een onbeduidend vluchtje! En wat zo bizar was? Van datzelfde vluchtje domineerde zijn duiven die dus niet verloren gingen de kop van de uitslag.
NACHTVLIEGERS
Ik weet nog hoe iconen als Gust Christiaens en Stan Raeymaeckers vroeger over ‘die nachtvliegers in Nederland’ dachten. Daar werd hartelijk mee gelachen. In 2021, tientallen jaren later, werden die nachtelijke aankomsten vrij massaal. Allemaal bedriegers? Komaan. Het is een onderdeel van de sport geworden. Of we dat toe moeten juichen is een ander verhaal.
BUITENLANDERS IN BELGIË
Wat je in 2021 ook weer zag was weinig liefhebbers die veel wonnen. Sommigen noemen het ‘Duitse uitslagen’, maar die zijn nog een beetje te vatten. Liefhebbers wonen daar vaak zo ver uit elkaar dat de wind concoursen helemaal kan vertekenen. In België is dat anders.
Zo was er die Noyon in Vorselaar. 20 deelnemers, drie wonnen een prijsje, 14 helemaal geen prijs. Alles voor die ene met zijn vele en goede duiven. Gaat dat nog erger worden nu van een vijftal vermogende buitenlanders bekend is dat ze in België met duiven willen gaan spelen? Nog niet panikeren. In deze sport gaan een ‘te veel aan geld’ en een ‘te weinig aan gezond duivenverstand’ vaak samen.