Ga direct naar de inhoud.

L'histoire sa repete

L'histoire sa repete

 

Wat heb ik 5 Juli een gezeur moeten horen.

Er was een barbecue gepland, die houd je meestal buiten en mijn vrouw maar vragen naar het weer.

'Een tent inhuren' zei ik, 'er wordt regen verwacht en ook de weersites op internet voorspellen niet veel goeds'.

Dus een tent opgezet, anderhalf uur werk en wat dacht je?

Geen wolkje gezien!

En als je voor je eigen woonplaats (vaak) niet kan voorspellen wat de weergoden in petto hebben kan je nagaan hoe moeilijk de lossingverantwoordelijken het soms hebben, die moeten een hele vlieglijn overzien.

In een tijd dat abnormaal veel jongen verloren gaan lijken die lossers wel koorddansers omgeven door melkers die met messen zwaaien.

Richting koord.

 

VERLIEZEN

Die verliezen liggen bij velen in de buurt van 50% wat dramatisch veel is en bijna allemaal zijn ze slachtoffer; kampioenen en niet kampioenen.

En wat nu zo erg is?

Het lijkt een trend aan het worden, het gebeurt tegenwoordig bijna jaarlijks.

Maar 'gelukkig' dus kunnen de liefhebbers zich af reageren:

Op de lossers dus.

Ze worden de huid vol gescholden, 'stroppen hangen klaar' en op internet sites worden ze afgeschilderd als moordenaars.

Sommigen bevuilen het eigen nest zelfs zo zeer dat ze de dierenbescherming inschakelen. Zo iets moet je net doen ja.

Natuurlijk worden fouten gemaakt maar wie maakt die niet?

Alleen de doden.

Ik kan er slecht tegen dat mensen geen waardering krijgen als ze iets goed doen (bij een goed verloop hoor je niets) maar door lui die niet gehinderd worden door kennis worden afgemaakt als dingen mislopen.

 

ECOUEN

Zo was er de gedenkwaardige pseudo ramp uit Ecouen in Antwerpen.

Ik schreef eerder dat 'wij in Nederland' die dag een prachtvlucht hadden uit Creil. De afstand was dezelfde maar Ecouen ligt wat zuidelijker en inderdaad kwam vanuit het zuiden minder goed weer aan.

Bovendien stond er een vrij krachtige tegenwind.

De duiven zouden in de stromende regen gelost zijn maar niets blijkt minder waar hoor ik van een chauffeur die ter plaatse was.

De lossing was verantwoord en op de thuisreis was het fraai weer.

Wel weigerden de duiven de losplaats te verlaten, velen vlogen zelfs zuidwaarts, maar vraag is of je dat de convoyeurs kan verwijten?

Je maakt ze enkel zenuwachtig want 2 weken terug durfden ze door de felle kritiek van Quievrain en Noyon op zondag niet lossen toen het kon.

 

EEN WEEK LATER

De week na Ecouen was het weer raak. Die dag zagen een vriend en ik duiven in de stromende regen aankomen bij kampioen Lens.

Ook op de terugweg stonden de hemelsluizen open en zag je talloze duiven alle kanten uitvliegen.

Edoch' er was mooi weer voorspeld maar totaal onverwacht was een regenzone op komen zetten uit het westen.

De weermannen hadden die niet voorzien en 'lossers' gaan af op weermannen.

 

QUIEVRAIN

Dan was er die barslechte Quievrain.

Er was slecht weer op komst uit Frankrijk en de Nederlanders losten er vroeg om dat voor te zijn.

Hun duiven kwamen van de bewuste Quievrain vlot naar huis, de Belgische archi slecht.

En weer wees men naar de lossers, meer speciaal F W.

'Waarom werd niet eerder gelost? Je kon toch weten dat het slecht weer er aan zat te komen?' klonk het.

Klopt, eerder lossen was de oplossing geweest.

Maar dan moet je wel kunnen en mogen!

Men is gebonden aan regels die zeggen dat er niet voor 8.00 uur gelost mag worden vanwege liefhebbers die ook Quievrain spelen en voor wie de afstand amper 40 kilometer is. Voor hen zouden de duiven te vroeg thuis zijn.

Kunnen die mensen dan niet uit St Quentin of zo spelen?

Of is 150 km al te veel voor hun duiven?

 

F W

Ik noemde F W.

Op hem wordt in het Antwerpse vaak het vizier gericht na een slechte vlucht.

Van internet zou hij niets kennen en zelfs zou hij niet eens weten van het bestaan va computers.

Niets blijkt minder waar.

Als de meeste zich nog eens in bed omdraaien zit hij weersites te bekijken om te zien of en wanneer hij kan lossen.

Bewonderenswaardig dat hij het volhoudt.

 

NEDERLAND

En hoe zit het in Nederland?

Gaan daar ook veel jongen verloren?

Inderdaad. Hier begint men pas half juni jongen te leren maar het was al meteen raak. Zelfs bij mooi weer.

Het is vaak de combinatie tegenwind en warmte die jongen op breekt.

Waarom die omstandigheden vroeger geen spelbreker waren weet ik niet.

Waarom die na een slechte vlucht vroeger de volgende morgen voor 9.00 uur meestal thuis waren en nu nog amper nakomen is me evenzeer een raadsel.

De dag na lossing opnieuw tegenwind is er voor veel jongen kennelijk te veel aan.

 

OOK EEN REDEN?

W de Br vraagt zich af of we in de loop der jaren misschien 'mooi weer duiven' gekweekt hebben.

Door de informatie die we nu hebben wordt er veelal alleen gelost als er nog amper een wolkje aan de lucht is.

Ook buitenlanders die op vliegdagen hier waren hebben zich al vaak verbaasd omdat bij behoorlijk weer de duiven niet los kwamen.

Zij kijken minder nauw.

Moeten we nu een prijs betalen voor vele jaren voorzichtigheid?

Nooit zullen we het weten.

 

WARM

Wat jongen vaak opbreekt is uitdroging door niet drinken.

Ik laat ze bij boedheet heet weer in middag voor het inmanden los, dan ben je zeker dat ze nog eens goed drinken.

Wat natuurlijk helemaal verkeerd is is voor het inmanden voeren zodat ze amper kans krijgen te drinken en met een krop onverteerd voer de mand in gaan.

Dat is inderdaad vragen om.

Overigens lees je zelden dat Gerry, Hugo, Miel, Leo, Andre, Luc enzovoorts de lossers neersabelen of ze alle plagen van Egypte toewensen na een slechte vlucht.

Zelfs 'mondige' Hollanders doen dat niet.

Te veel beschaving?  

 

MERKWAARDIG

Merkwaardig is ook dat het gedaan is met verliezen in augustus en september.

Ooit dacht ik dat jongen verloren gingen door al die rotzooi in de lucht die er vroeger niet was; denk aan internet, mobieltjes, navigators in auto's .

Maar die mening heb ik moeten herzien.

In augustus en september zitten mensen immers ook op internet, bellen ze ook mobiel en rijden ze ook in auto's met navigators.

Verder maak je de gekste dingen mee.

Zo vlogen de buren Marcel Wouters en Jozef Hermans een heel concours aan flarden. De week nadien bij hetzelfde weer waren ze gewoontjes.

Snapt U het nog?