De pechvogel
Heel zijn leven had de Pechvogel enorm gepresteerd, tientallen jaren was er geen kruit tegen gewassen maar 2011 zou anders worden.
Een zwart jaar in meerdere opzichten.
Het begon met een haperende gezondheid, zodat hij de verzorging aan anderen over moest laten.
Toen brak de zon door, net voor de start van het seizoen. Met hem ging het beter en ook de duiven presteerden weer bijna als vanouds.
Tot hij weer aan de sukkel raakte en ook met de duiven ging het bergaf.
Als de verzorger de duiven los liet dacht de Pechvogel al:
Hier klopt iets niet.
Enkele moesten buiten gejaagd worden en na de training zaten sommige stil op de nok van het dak.
En duiven die stil zitten?
Dat is dodelijk. Daar mankeert wat aan.
Toen hij dan zelf op een kwade dag het hok in strompelde had hij het gauw gezien. Enkele ineengedoken duivinnen waren mager. Veel te mager.
Hij besloot de laatste 3 vluchten niet meer te spelen.
Toen kwam het jonge duivenseizoen.
JONGEN
De jongen zetten prima aan, niet de 10 eerste prijzen zoals ooit gebeurde maar toch goed.
Toen werd het opnieuw kwakkelen met de gezondheid van zowel de Pechvogel als diens duiven.
Er werden ook geen jongen meer gespeeld.
De Pechvogel had het wel zo'n beetje gehad. Zijn grootste plezier had hij nu in de prestaties van een vriend die alleen duiven van hem had.
Tot het ook daar gvd stokte.
Prijzen genoeg maar geen kop en op het kweekhok stierven duiven.
'Adeno' zei de Pechvogel. Een 15 tal jaren geleden hield dat verwoestend huis op enkele hokken in West Brabant en daar kunnen duiven snel van dood gaan.
En tegen Adeno is niets te doen.
Maar het hield niet op.
Ook bij zijn vriend werden enkele duiven mager, merkwaardig genoeg ook daar allemaal duivinnen.
PARATYFUS
Toen toch maar naar de dierenarts gegaan en die had het gauw gezien: Paratyfus.
Hoe kon dat nu?
De Pechvogel had met parastop gekuurd en zijn vriend ook.
Zo hield je paratyfus in ieder geval van het hok.
Dat dachten ze tenminste.
De dierenarts was echter pertinent.
De duiven hadden paratyfus en niet anders en er moest 10 dagen met Baytril gekuurd worden en daarna twee keer ge'nt.
Ook raadde hij aan tijdens en na de kuur de hokken te ontsmetten.
Wat had de Pechvogel met al zijn ervaring zich laten foppen.
MIS
Vroeger las die alles over duiven.
Maar, waarschijnlijk door de successen, was hij gemakkelijk geworden en ook wat eigenwijs.
Hij dacht de duiven zelf wel op de rails te kunnen krijgen als er iets aan mankeerde.
Maar nu was hij door schade en schande wijs geworden.
Zijn vriend en hij hadden eerder naar de dierenarts moeten gaan.
Bij dat mager worden hadden ze gedacht aan Adeno, circo viruse, haarwormen, zeker niet aan paratyfus.
Ook omdat daar tegen gekuurd was en' hij was op het verkeerde spoor gezet door de symptomen.
SYMPTOMEN
Hij meende de symptomen van paratyfus maar al te goed te kennen.
- Afgestorven jongen in de eieren.
- Papjongen die van de ene dag op de andere doodgingen.
- Groenachtige breiige mest.
- Een hangende vleugel.
- Manken en een knobbel op de gewrichten.
- Moeizaam vliegen.
Heel vroeger had hij er ooit mee te maken gehad, toen dacht hij wel meteen aan paratyfus en de dierenarts van dienst bevestigde dit.
Die spoot de duiven 2 keer in met een tussenpoos van drie weken en het was gedaan met zieke duiven.
Dat was in februari.
De duiven hadden na de enting enkele dagen enorm afgezien en daarom had de Pechvogel de dierenarts gevraagd 'het seizoen kan ik wel vergeten zeker?'
'Bijlange niet' had die geantwoord en hij kreeg gelijk. Hij kende een van zijn beste jaren ooit. Met duiven die dus eerder paratyfus hadden.
VERKLIKKER
Nu was het allemaal dus heel anders.
Geen onbevruchte eieren of hangende vleugels maar duiven die mager werden. En de dierenarts die hij nu had zei dat mager worden een eerste verklikker was.
Dat je daarbij niet in de eerste plaats moest denken aan (haar)wormen, Adeno of circo virus maar aan paratyfus.
En als je dan niet bij de les bent en niet direct en adequaat optreedt zullen de problemen alleen maar groter worden.
De Pechvogel liet het er niet bij zitten, wilde niets aan het toeval over laten en raadpleegde diverse dierenartsen en zelfs wetenschappers.
HOE OPTREDEN?
Hoe optreden en waarmee als sprake is van paratyfus was de hamvraag.
Hetzelfde als vroeger?
De dierenartsen oordeelden verschillend.
De een zei kuren met Emdotrim 10%.
De ander zei 'eerst kuren en dan 2 keer enten', weer een ander adviseerde meteen te enten zonder voorafgaande kuur.
De dierenarts van de Pechvogel was dus voor Baytril en dan enten.
Er werd 10 dagen gekuurd en de hokken werden ontsmet.
Eerst beneveld met Dettol (verhouding 1 op 5), nadien met de brander.
De bodem, de broedbakken, de voerplank en zelfs de voerbakken werden met de vlam bewerkt om komaf te maken met de salmonella bacteri'n.
Toen werd ge'nt met Colombovac para en dat hebben ze geweten.
Zowel zijn vriend als hij schrokken zich wezenloos van de opdonder die de duiven kregen door de enting.
Vijf dagen zaten ze er voor dood bij en enkele duiven begaven het, waaronder zijn beste kweekduivin.
Maar toen knapten ze op.
Drie weken nadien zouden ze een tweede enting moeten ondergaan maar daar durfden ze, geschrokken als ze waren, niet aan.
Hoefde ook niet zei de ene dierenarts, wel doen zei een andere.
De toekomst moest uitwijzen of een keer volstond.
VERVELEND
Het vervelende met paratyfus is ook dat duiven die in topvorm lijken en dat bewijzen door prima te presteren 'drager' kunnen zijn.
Die kunnen dus andere besmetten terwijl ze zelf geen last van de bacterie ondervinden. De belezen Pechvogel wist dit.
Ook vervelend is dat paratyfus wel aanwezig kan zijn terwijl daar in de mest geen sporen van gevonden worden.
Zeker als die mest slechts van een dag is.
De Pechvogel had zitten slapen en dat wist hij.
Een haperende gezondheid van hemzelf had daar zeker toe bij gedragen.
Heel vroeger zei William Geerts al:
Goed spelen is geen probleem zolang ikzelf maar gezond blijf.
De moraal?
Denk als duiven mager worden vooral aan paratyfus.
En niet alleen denken.