Andere tijden 9
5 augustus 2012.
De dag dat Louis Janssen 100 werd, Bolt de 100 m nog maar eens won en PSV Ajax op zijn plaats zette.
De man kwam uit Zoersel en ik vroeg hem of hij daar wat jongen los wilde laten.
Ik zette ze in een kartonnen doos. Drie jongen van ik schat amper 10 weken oud.
Maar probleemloos ging dat niet.
Mijn vrouw wilde even gedag zeggen en... hoorde die duifjes piepen.
Nou zijn veel vrouwen hetzelfde, moeten zich overal mee moeien, en ze zij "zo ga je toch niet met die duifjes om? Ze zijn niet eens opgeleerd."
Helemaal juist was dat niet. Ik had ze welgeteld 2 keer met de fiets weg gebracht.
"Die komen wel aan" zei ik.
En dat gebeurde ook.
WAAROM
Wat mijn vrouw bedoelde was duidelijk.
Want wat had ik in het voorjaar gesakkerd over jongen die verloren gingen. Die waren veel ouder, vaak opgeleerd en ook nog heel voorzichtig. Van 4 km naar 7, 10, 10, 15, 15 enzovoorts.
En dat heeft me pluimen gekost.
Het "strafst" maakte het een geslachtsrijpe doffer, geboren eind december.
Die had hier maanden rondgevlogen maar van de eerste de beste lapvlucht, amper 4 km bleef die achter.
Dezelfde dag kreeg ik bericht (telefoonstrips helpen), ze was binnengelopen bij Drijvers in Haaren, ruim 25 kilometer van hier.
De duif kwam uit goede ouders en ik ging ze meteen terug halen.
De volgende lapvlucht "bleef ze weer achter". Recht naar Haaren gevlogen.
Maanden had ze hier rond gevlogen, de boel kunnen verkennen, van ruim 3 kilometer was ze te dom het hok te vinden maar ze vond wel moeiteloos de weg naar een hok 25 km van hier waar die hoogstens enkele uren gezeten kon hebben.
Snapt U het?
Ik evenmin als het feit dat het eenmaal augustus allemaal anders wordt.
Dan kan je probleemloos je piepers op leren terwijl die in het voorjaar zelfs bij mooi weer en zelfs van de grootste kampioenen massaal achter blijven.
JUNI
Waar ik speel hebben we eind juni de laatste oude duiven vlucht, maar dit jaar kan je vanaf half augustus weer terug met oude spelen.
Samen met zogenaamde late jongen, wel in een apart concours.
Eind juli hadden we een vluchtje uit Duffel, stralend weer, geen wolkje aan de lucht, afstand ongeveer 50 km.
De 4 oude die ik mee had om terug ritme op te doen arriveerden nagenoeg gelijk, een tiental zomerjongen liet een half uur en langer op zich wachten.
Het deed denken wat men ooit in Oost Brabant mee maakte op zo"n vluchtje eind juli.
Ook met stralend weer en oude en jongen samen los. Het concours met oude duurde enkele minuten, dat met de jongen stond 2 uur open en een massa kwijt.
Wat is dat toch?
In augustus is er ook internet, zijn er ook navigators, gsms, radar, zonne uitbarstingen enzovoorts.
Maar dan kunnen jongen er kennelijk tegen als die factoren een rol spelen bij verliezen zoals sommigen menen.
Dat verduisteren er mee te maken heeft geloof ik niet. Ik ken fondspelers die in oktober hun jongen gaan opleren. Die verliezen er ook geen en dan zijn de dagen ook kort. Trouwens, wij verduisterden al in de 70-er jaren en kenden toen ook geen verliezen, evenmin als in mijn kinderjaren.
Alles wijten aan Coli lijkt me ook kort door de bocht.
KENNERS
Ook bekende dierenartsen verliezen massa"s jongen en die zullen zeker geen jongen met Coli gaan lappen.
Aan gebrek aan kwaliteit geloof ik evenmin.
Er zijn er weinig met betere duiven dan Geerinckx. Die durft zijn jongen amper spelen omdat er jaren waren dat hij ze amper thuis kreeg.
Verkerk is al jaren mogelijk de beste eendaagse fondspeler van Nederland al begint Scheele daar dicht in de buurt te komen.
Toen ik er eens was was Bas doodvermoeid. Overal in de buurt was hij jongen op gaan halen. Achter gebleven op een lapvluchtje van 5 kilometer.
Ook die is te veel vakman om jongen op te leren die niet gezond zijn en wat voor kwaliteit die heeft weet half de wereld onderhand.
Maar in duivensport maak je de gekste dingen mee.
LAMERS
Zo kwam Jan Lamers, van de combinatie Lamers v d Linden (Kaatsheuvel) op bezoek.
Die had ooit een bon gekocht en er een kampioenenhok mee opgebouwd dus dat smaakte naar meer en hij kwam weer om een duif voor zijn bon.
Ik vroeg hoe het met dat duifje was waaruit hij al die goede had gekweekt.
Dat bevruchtte niet meer.
Daarom had hij ze los gelaten. Ze had 10 jaar in een buitenren gezeten, de boel dus goed kunnen verkennen en misschien dat ze nog zou leggen als ze rond gevlogen had. Maar hij was ze kwijt.
IK heb trouwens ooit hetzelfde mee gemaakt met een doffer van 10 jaar.
Een vasthouder dus. Los gelaten en kwijt en ook die zat in een voliere.
Jongen die de eerste keer buiten komen en schrikken zitten soms de volgende dag weer op het hok.
Onbegrijpelijk.
Overigens was Jan een van de weinigen die ik ooit hoorde zeggen dat waar hij woont het gunstig is om met duiven te spelen. Zeker met wind mee.
Hij is mede lossingsverantwoordelijke voor de Afdeling waarin ik speel en die mannen doen hun job bijzonder goed.
Heel wat beter dan de Belgen.
's Nachts en 's morgens vroeg is er meestal weinig wind en die neemt in de loop van de dag toe. Dus zit je op de verste afstanden het best want de duiven krijgen het laatste stuk als het ware nog een zwiep mee beweert hij.
En Jan woont in de overvlucht.
FLITSEND
Wat ook enorm ge'valueerd is is het concoursverloop.
We kregen zwakkere duiven, duiven ook die als jong dus makkelijk verloren gaan maar als ze het eenmaal door zijn verlopen de concoursen in een flitsend tempo.
- Neem Blois. Geerinckx pakt zijn 4 eerstgetekende jaarlingen op EEN minuut. Van 465 kilometer. Zo iets was vroeger toch ondenkbaar?
- Neem de Bruyn Nederland. Van een totale lossing van 40.000 duiven 90 duiven pakken op anderhalve minuut zoals hij deed? Niet normaal.
- En dan diens buurman Verkerk. Van Ruffec, 746 kilometer, pakte die tien duiven op EEN minuut. Anderen zouden een gat in de lucht springen als ze dat van 75 kilometer konden in plaats van 750.
- En dan zijn er de nachtelijke aankomsten in Nederland. Vroeger gebeurde dat heel incidenteel met een heel enkele duif met heel sterke wind mee. Ik meen dat Arjan Beens (en die heeft goede voor 1.000 kilometer) enkele jaren geleden de toon zette.
Nu is bij velen in het holst van de nacht duiven binnenhalen gewoon geworden.
Want die laatste meters van de nok van het hok of het dak van het huis naar de ingang lijkt de grootste hindernis in het donker.
Wat zijn de tijden veranderd!