Soms niet te vatten
Zaterdag 8 september. De laatste vlucht die er dit jaar toe deed uit Gueret en men
ging er eens goed voor zitten.
Mooier weer was ondenkbaar; Windstil en geen wolkje aan de lucht.
Toch dachten de duiven er kennelijk anders over want die kwamen traag naar huis.
Een concoursduur van 3 uur is veel te lang en als de helft van de duiven dezelfde dag niet thuis raakt kan je niet spreken van een mooi concours.
En dat terwijl de snelheden van de eerste duiven, ongeveer 80 km per uur, weer wel normaal was.
Niet te vatten dat die duiven met inmiddels veel ervaring zo slecht afkwamen.
De dag erna, op zondag dus, andermaal perfect weer.
Maar opnieuw was er voor de duiven kennelijk weer een vuiltje aan de lucht.
Quievrain stond veelal ongeveer een kwartier open en dat is veel en veel te lang.
Stel dat iemand 9 duiven mee had en normaal zijn part pakte, dus 3 prijzen, dan zou dat gemiddeld neer komen op een duif elke 5 minuten!
En dat met zo"n mooi weer.
ZUID HOLLAND
Zo"n vreemde vlucht had men eerder in de Nederlandse provincie Zuid Holland uit Nanteuil.
Het was op die zaterdag met dat warme weer, wel helder, en die zuidoostenwind.
De concoursen verliepen overal traag met lichte verliezen maar in Zuid Holland was het hopeloos. Ongeveer eenderde, en dat was een enorme massa, ging verloren.
Sommigen wisten het al gauw: Inversie en te vroeg gelost.
M van Zon die toch vaak zinnige dingen op papier zet vond dat ook.
Hij schreef dat ik ooit geschreven had dat W de Bruyn niet in inversie geloofde.
Die moet een fabelachtig geheugen hebben om zich een regel te herinneren die ik jaren geleden schreef maar met alle respect, dit heb ik dus nooit geschreven.
Ik schreef dat IK inversie grote flauwe kul vind en probeerde met MEERDERE voorbeelden mijn gelijk aan te tonen.
Dat was dan van vliegdagen waarbij de Nederlanders wachten tot de inversie verdwenen was en de Belgen zich nergens van aantrokken en vroeg losten.
De Belgische vluchten verliepen ondanks die inversie prima, de Nederlandse duiven die pas gelost was toen van inversie geen sprake meer was arriveerden bijzonder traag.
WAT WEL?
Wat dan wel de oorzaak was van die rampzalige Nanteuil in Zuid Holland?
Ik denk dat we het nooit zullen weten. De warmte was het zeker niet want elders kwamen de duiven veel beter en... bijzonder fit.
Het doet denken aan 2007. Bij ogenschijnlijk normaal weer hadden we in Zuid Nederland een ramp van formaat uit Pithiviers. Ik ben er nog niet van bekomen en verloor 9 van mijn 10 eerstgetekenden.
Daaronder ook de duiven waarvan Jespers v d Wegen de eieren haalden waar ze zo enorm mee lukten. De fondspelers die er op zulke vluchten niet aan te pas komen verloren geen pluim!
De Belgen hadden die dag ook een vlucht die catastrofaal verliep, ik meen uit Blois.
Het concours stond nog langer open dan onze Pithiviers maar daar kwamen de duiven nog na, wij zagen na de eerste vliegdag geen pluim meer.
Die dag had Zuid Holland een concours van dezelfde afstand die in een vloek en een zucht was afgelopen.
Ik had al gehoord dat onze duiven de losplaats niet wilden verlaten of massaal naar het zuiden trokken, was op het ergste voorbereid maar niet op deze catastrofe die me jaren terug wierp in de duivenarena.
GELUK EN PECH
Die Pithiviers toonde ook hoe dicht geluk en pech bij elkaar kunnen liggen.
Wat was het geval?
De Belgen zouden daar ook lossen, VOOR de Nederlanders. Maar ze waren te laat ter plaatse en dus losten de Nederlanders maar. De Belgen zagen het aan en besloten uit te stellen tot de volgende dag.
Met andere woorden: Waren die op tijd geweest dan hadden zij die ramp gehad en niet wij.
OOK RAADSELACHTIG
Normaal speel ik in september geen duiven meer maar dit jaar was anders. De teller stond op 14 overwinningen, een mens moet iets hebben om voor te gaan en voor mij was dat een 15e zege op een jaar tijd waarmee ik mijn eigen record zou breken. Daarom werd op 9 september met EEN oude doffer gespeeld en een goede.
Die was 3e Asduif na 2 hokgenoten, had 2 weken eerder ook een 1e gewonnen, wel tegen weinig duiven en omdat er ook nu weinig duiven vlogen moest winnen kunnen.
Het was weer fraai weer, het hagelde duiven, maar EEN duif meldde zich niet:
Die oude!
Die moest verongelukt zijn hoewel dat met windstil weer ook weer vreemd was.
Toen hij "s avonds nog niet thuis was wist ik het zeker. Die zag ik nooit meer.
De volgende dag ging ik naar zee en had het apparaat aan laten staan. Je weet immers nooit.
Toen ik "s avonds terug kwam was het eerste wat ik deed op het schermpje kijken en warempel hij stond er op.
Ik het hok in om te zien hoe zwaar gewond die was maar er was niets aan te zien. Behalve zwaar gebogen pennen van het vele vliegen en vele grammen lichter.
Wat bezielde die duif met zo veel ervaring om van zo kort bij met zo"n mooi weer totaal verkeerd te vliegen terwijl zelfs onervaren piepers naar huis stormden?
Nooit zal ik het weten.
ORLEANS
In de vorige bijdrage had ik het over onze Orleans van 1 september. Dat was ook zo"n schitterende duivendag. Een wolkenloze hemel en loofstil.
Zoals op 8 september leek het zo"n zeldzame eerlijke vlucht met voor iedereen gelijke kansen.
En uitslagen van zulke vluchten volg ik altijd met meer dan gewone interesse.
Heel Nederland beneden de rivieren was samen los.
Dat wil zeggen van west naar oost: Zeeland, West Brabant, Midden Brabant, Oost Brabant en Limburg. Dus van de Noordzee tot de Duitse grens.
Ook midden Nederland, loste alles samen uit Sens. De strook daarboven vloog uit Mantes.
Je zou verwachten dat de specialisten die zich met een massa duiven op vluchten als deze toeleggen de lakens naar zich toe zouden trekken maar niets was minder waar. Behalve enkele grote namen als de van de Merwes, de Comb Heesen, H Broeders, Comb van Wanroy en Embrechts Theunis waren het veelal volslagen onbekende namen die de uitslaglijsten aanvoeren.
Het laatste wat je op een dag met zulk weer zou verwachten.
MERKWAARDIG
De snelste 2 duiven van die gigantische lossing van 20.000 duiven zaten in Zeeland. Vervolgens zou je West Brabant verwachten dan Midden Brabant, dan Oost Brabant en Limburg.
En normaal zou je verwachten dat het in Zeeland het snelst gedaan zou zijn gezien de eerste 2 prijswinnaars daar zaten.
Maar niets van dat alles. Na Zeeland was het Oost Brabant boven.
Waren die Zeeuwen uitschieters en was het gros toch naar het Oosten afgeweken?
Ook niet. Limburg komt in het hoofdstuk niet voor en merkwaardig genoeg misten ook Midden en West Brabant de kop.
Wel heel vreemd was de uitslag in Afdeling 2. De winnaar is iemand die pas met duiven begon. 8 van de 10 eerste prijswinnaars in dat enorm brede rayon vielen in dezelfde straat, bij Embrechts Theunis en diens buurman Palinkxs.
Kortom: Op deze Orleans met echt duivenweer en een gezamenlijke lossingen waren veel winnaars en kopduiven complete verrassingen.
Had men "maar" 20 duiven in mogen zetten dan had men een totaal andere uitslag gehad.
Weer voor de goede duiven zou je zeggen maar de uitslag staat vol totaal verkeerde getekenden. Duiven dus die nog weinig hadden laten zien. En dat was het laatste wat je die dag zou verwachten.
Of is het misschien een bewijs dat vorm belangrijker is dan klasse?
Nogmaals bleek dat de enige zekerheid in duivensport is dat niets zeker is.