Hollander in Duitsland
ussische stewardessen en nog wat
Het forum was ver in Duitsland.
Een dierenarts en ik waren uitgenodigd om over duiven en duivensport te praten en vragen van liefhebbers te beantwoorden.
Ik heb er in nogal veel gezeten, de meeste al kompleet vergeten, maar deze vergeet ik nooit.
De genodigden waren een gespecialiseerde dierenarts en mijn persoontje.
Met de bestemming was niets mis maar wat een reis.
REIS
Omdat ik een aangeboren afkeer heb voor auto rijden werd gekozen voor "de vlieger" en dat heb ik geweten.
Dat was met zo"n Russisch vliegtuig.
Daarover had ik al veel gehoord en gelezen.
Over piloten die zo bezopen zijn als een Zwitser omdat ze meer wodka gebruiken dan het vliegtuig kerosine en schroeven en bouten die van de romp vliegen telkens wanneer het vliegtuig in een luchtzak komt wam.
Zo erg was het niet maar toch.
De stoelen hingen los, de verlichting deed het niet, de maaltijden waren niet te verteren en de stewardessen waren helemaal een ramp.
Minstens de helft was zo lesbisch als het maar zijn kon.
Dat zag je overduidelijk aan de vreemde glans in de ogen waarmee ze elkaar aankeken.
Dat sommigen iets met elkaar hadden stond buiten elke twijfel en ik vond het ook redelijk logisch als je zo afzichtelijk lelijk bent.
Naar mij keken ze met een blik vol haat die met een blik vol haat beantwoord werd.
Bij het opstijgen liep het al mis.
Beneveld door de drank, een luide scheet latend, viel zo"n type op de stoel naast me.
Getver.
"Heb ik je aangeboden hier te gaan zitten?" vroeg ik.
"Heb ik je gevraagd om met ons te vliegen?" antwoordde het mormel.
Maar het forum maakte veel goed.
ANDERS
Vooraf was er een persbijeenkomst en wat opviel was het respect dat men voor elkaar had.
In Duitsland zijn meerdere duivenkranten maar geen verkeerd woord over "de concurrentie" of schrijvers in een ander blad.
Dat is hier wel eens anders.
Bepaalde mensen die menen te moeten schrijven houden collegae scherp in het oog om die onderuit te halen wanneer ze kunnen.
Duitsers doen dat niet.
Te beschaafd, te fatsoenlijk en meer hersens waarschijnlijk.
Een half uur voor het forum begon zat de toch niet kleine zaal barstensvol en moesten stoelen worden bijgehaald.
We waren maar met zijn twee maar met een dierenarts naast je is dat geen probleem. zeker niet in Duitsland waar de interesse van de liefhebbers voornamelijk uit gaat naar ras en medicijnen.
Voor rassen en medicatie moet je niet bij mij zijn, ik geloof meer in goede duiven op een goed hok dus kon ik er weinig doen en had ik weinig te zeggen.
Toch werd het een meevaller.
ONVERBETERLIJK
Ik kreeg als eerste het woord.
Omdat ik het verst had moeten reizen?
Om te zien of ik zenuwen had of hoe armetierig mijn kennis van de Duitse taal was?
Of gewoon uit beleefdheid?
Ik houd het maar op het laatste en begon te vertellen. Zei dat ik weinig van duiven kende (en dat meende ik uit de grond van mijn hart) maar dat me wel grote verschillen opvielen in mentaliteit tussen liefhebbers daar en hier.
Als Duitsers je vragen stellen weet je op voorhand welke dat zijn.
"Welche Rasse haben Sie?" en "Welche Medicine geben Sie?"
Ik zei dat "ras" me niet interesseert, medicijnen wel maar dat die er zijn om zieke duiven te genezen, niet om duiven harder te doen vliegen.
De toehoorders knikten instemmend:
"Herr Sjarlakens sagt die Wahrheit, wir geben zuviel Medicine" (of zoiets).
De kop was er af en twee uur werd over bijna niets anders gepraat dan' jawel medicijnen en ziektes.
Gaandeweg echter steeg het niveau en omdat de dokter van dienst me een bekwaam iemand leek maakte ik enkele notities.
PARATYFUS
Bij iemand kregen de duiven paratyfus nadat een clubgenoot zijn duiven daartegen had laten enten.
Hij vermoedde dat dat met levende entstof gebeurde en omdat de duiven in dezelfde manden vervoerd werden stelde hij zich de vraag of het enten door de een geen gevaar oplevert voor de duiven van de ander.
De Duitse medicijnman beweerde van niet.
Wel wees hij er op dat ge'nte duiven die zelf geen last meer hebben van paratyfus smetstofdrager kunnen zijn (soms voor de rest van hun leven) en derhalve een voortdurende bron van gevaar voor de hele kolonie. Ook wees hij op het gevaar van muizen. Die moeten van een duivenhok geweerd worden of je vraagt om problemen.
Helemaal mijn idee.
ZELF
Op eigen hok kreeg ik ook ooit te maken met paratyfus en.. dat was ook toen muizen een plaag waren.
Dat het een met het ander te maken heeft is niet echt vreemd. Muizen eten van het voer, ze zijn beweeglijk en poepen hun met bacteri'n besmette poepjes waar ze die poepen kunnen. Een perfectere wijze om de bacterie te verspreiden is amper denkbaar.
Wat je moet doen is die muizen elimineren en er vooral voor zorgen dat ze nergens bij voer kunnen, daarmee houd je ze weg.
Men heeft het wel eens over volle bak voeren.
Het grootste nadeel vind ik dat je muizen en ratten lokt, bijna een garantie voor gezondheidsproblemen bij je duiven!
ADENO
De kwaal van deze tijd is ook in Duitsland "de jonge duivenziekte". Helaas hoef ik daar geen tekening bij te maken omdat velen van ons er ook mee te maken kregen. Spreken wij van Adeno/coli (omdat het vaak samengaat), daar heette het Adeno.
Of je iets kon doen om het te voorkomen was een vraag die de hele zaal tot stilte bracht.
Het antwoord van de wetenschapper was kort en bondig: "nee!"
Als je Adeno op bezoek krijgt heb je pech en het heeft niets met hygi'ne te maken. Al maak je je hokken drie keer per dag schoon dan nog kan het toeslaan. Medicijnen (antibiotica) om het voor te blijven zijn er niet en door die toe te dienen aan gezonde duiven doe je meer kwaad dan goed.
Hij was ook tegenstander van eendaagse kuurtjes na een vlucht. Als duiven niets mankeren hebben die geen zin, als ze wel iets mankeren maak je ze op een dag niet beter.
GEEL
Ook wees hij nadrukkelijk op "het gele gevaar".
Het geel opent de deur voor andere kwalen. Individueel drinken geven vermindert het besmettingsgevaar enorm.
Geel is voor velen zo"n probleem vanwege "too long too little".
Met andere woorden we hebben met zijn allen te lange tijd "te licht" gekuurd.
Zo was met Ronidazole 10 % een gram per liter altijd de norm, nadien werd het dubbele aanbevolen.
In de winter is dat niet eens toereikend omdat duiven dan hoegenaamd niet drinken.
Maar gelukkig is in de winter zelden sprake van geel.
De expert adviseerde vier gram per kilo bevochtigd voer, zes dagen lang.
Flagyl is ook uitstekend, evenals het aloude Emtryl maar voordeel van Flagyl is dat je het kunt geven aan duiven die jongen azen en je niet gauw over doseert.
Emtryl werkte sneller maar lette qua dosis erg nauw. Een beetje teveel van het poeder of een beetje te veel drinken en je had problemen.
APPLAUS
Mij werd vervolgens gevraagd welke dierenarts ik het best vond.
Ik zei het niet te weten maar wel naar welke je zeker NIET moet gaan.
Dat zijn dierenartsen die werken met schema"s.
Men kent dat wel:
De ene week kuren tegen tricho, de andere week tegen de koppen zoals men zegt, de derde week tegen Coli en paratyfus en dan weer beginnen zoals week 1.
"Helemaal verkeerd. De eerste zorg in moderne duivensport moet zijn te zorgen voor duiven met weerstand" zei ik.
Iemand begon voorzichtig te applaudisseren.
Het was de dierenarts.
Ik zou de schat wel kunnen kussen maar ik val niet op mannen.
Zoals die stewardessen.