Draad weer opgepakt
"Ik sluit de vergadering en wens U allen een goed seizoen."
Klassieke woorden bijna waarmee menig voorzitter menige voorjaarsvergadering sluit. Als een priester die de gelovigen de zegen geeft.
Met "een goed seizoen"wordt vooral gedoeld op het weer.
Want realiteit is wel dat in een land als het onze een zomer niet zo mooi kan zijn of onvermijdelijk komt die slechte vlucht. Die dag met dat rotweer en verliezen ook.
Wat je dan mag hopen is dat je je betere duiven toevallig niet mee had en je duiven die dag vorm hebben.
Want het verschil tussen de liefhebber die bij slecht weer duiven verliest en de collega die zijn duiven thuis krijgt is vorm.
AFGEPEIGERD.
Concoursen die slecht verlopen dienen zich meestal aan als je het niet verwacht.
Het scenario is bekend:
De eerste duiven die te lang op zich laten wachten, een te lange prijsduur, "verkeerde"duiven voorop en bewezen klassenduiven die hun prijs missen.
Als vluchten moeilijk verlopen omdat duiven zich om wat voor reden ook moeilijk ori'nteerden schijnt ze dat te vermoeien.
En weet U welke vluchten soms ook minder goed verlopen?
Vluchten met voor de eerste keer twee nachten mand waarvan duiven met "dikke koppen"en gekwetste ogen aankomen.
Kennelijk worden ze "s morgens onrustig omdat ze gewend zijn dan gelost te worden en nu dat niet zo is lijkt dat op de zenuwen te werken, hoewel bij de ene duif meer dan de andere.
Wat dat betreft gebeurde jaren terug iets interessants.
Van bepaalde halve fondvluchten konden de duiven voortaan op vrijdag ingemand worden in plaats van op donderdag. En wat zagen we?
Spelers die van oudsher de naam hadden pure vitesseduiven te hebben ontdekten tot hun eigen verbazing dat die meer konden.
Het werden succesvolle halve fondspelers.
Een hoorde ik zeggen:
Het verschil tussen vitesse en halve fond is niet zozeer de afstand maar de korf. De ene duif mat zich daarin meer af dan de andere. Halve fond is dus geen kwestie van 100 of 200 kilometer meer vliegen maar van een dag meer in de mand.
Ik heb ooit grotere onzin gehoord.
HET WEER
Wat betreft het weer denk ik dat we te veel refereren naar de mens. Een fietser bijvoorbeeld. Tegenwind zou zwaar zijn en wind mee niet.
Ik meen dat er meer is dan windkracht, windrichting en afstand dat van duivenvluchten zware of gemakkelijke vluchten maakt.
En dat kan je soms zien.
Duiven kunnen na 500 of meer kilometer met tegenwind te hebben afgelegd zo fris als een hoentje aankomen waarbij ze amper is aan te zien dat ze gevlogen hebben. Anderzijds kunnen ze na 250 kilometer vliegen al ontredderd zijn dat is dan van vluchten waarop ze moeilijk ori'nteren.
Dat lijkt ze, als gezegd, meer te vermoeien dan langdurig vliegen.
Moeilijk ori'nteren doen duiven als je ze op hun thuisreis alle kanten uit ziet gaan. Ze vliegen aarzelend, niet in rechte lijn en soms maken ze plotsklaps rechtsomkeert.
En' komen dus verdwaasd en vermoeid thuis.
DE OPVANG
Na zon snertvlucht, overigens vaak te lichtzinnig "rampvlucht"genoemd zitten mensen soms met vragen.
Hoe de duiven op te vangen?
Wat te doen voor het komende weekend: spelen of thuis houden?
Ik denk dat de duiven na zo"n vlucht vertroeteld mogen worden.
- Laat ze volop eten en zeker niet hongerig de komende nacht ingaan. Steeds meer mensen kiezen er voor de duiven te laten kiezen behalve erwten of bonen. Die horen niet in het voer thuis voor een verzwakt duivenlichaam.
- De hokken zeker bij vochtig miezerig weer afsluiten en de duiven de volgende morgen vast houden. Voor mei laat ik "s morgens trouwens nooit weduwnaars los.
Dat is niet alleen makkelijk (denk aan die een of twee koppigaards die blijven vliegen terwijl jij nog een van diegenen bent die naar zijn werk moet), het is ook overbodig.
Veel Belgen grijpen na een slechte vlucht naar oogdruppels, in Nederland doet dat geen mens.
- Oppassen voor geel na vluchten met twee nachten mand en warm weer.
Geel verspreidt zich bij warm weer in de drinkgoten in de duivenwagens veel sneller dan normaal. Slijmen of "draadjes"in de keel of een te rode kleur duidt op geel.
- Druivensuiker, honing of elektrolyten na een vlucht met warm weer mag.
Elektrolyten zijn de laatste jaren populair en bij overmatig vochtverlies (warm weer) zouden die zinvol zijn.
En een lichte antibioticakuur tegen kopziektes als duiven afgemat thuiskomen?
Ik geloof er niet in maar misschien zie ik dat verkeerd.
WEER TERUG MEE?
Wanneer je laatkomers weer terug mee kan geven?
Dat is geen makkelijke vraag omdat de ene duif de andere niet is. Verder kan een duif die "s avonds terug kwam meer geleden hebben dan een die pas de dag nadien terugkeerde. Zelf vind ik dinsdag een cruciale dag.
Dan mag je de keel controleren maar ook het gedrag van de duiven.
Weduwnaars die op dinsdag niet spontaan het hok uitgaan en duidelijk met tegenzin trainen korf je enkele dagen nadien best niet in.
Ze moeten ook hongerig zijn.
Duiven die enkele uren na een vlucht geen eetlust hebben zijn onvoldoende hersteld en dat geldt zeker voor duiven die niet snel terug op gewicht zijn.
BLAUW VLEES
Ook de kleur van het vlees is een aanwijzing.
Duiven met donkerblauw blauw vlees en schilfers zijn niet goed of niet goed hersteld.
Zulke duiven hoef je niet in te manden, die winnen geen prijs.
Hoewel' Gaby Vandenabeele gelooft daar niet meer in. Die maakte verleden jaar zijn beste uitslag toen hij die vol twijfel had ingemand vanwege blauw vlees.
"Niet goed hersteld"wil dus niet perse zeggen "vanwege zo veel uren vliegen".
Dienaangaande sta je soms verbaasd over jonge duiven.
Toen die vluchten nog op ons programma stonden kregen speelde ik fanatiek vluchten als Orleans, Chartres, Chateauroux en Bourges.
Zoals afgelopen jaar veel Belgen hun jongen wekelijks 500 km lieten vliegen.
Hoewel ik geen fondsoort heb was de vlieglust een dag na Chateauroux verbijsterend. Ze klapten het hok uit of ze op veertien dagen tijd geen 1.500 kilometer gevolgen hadden. Dat ze supergezond waren, en dat toonden de prestaties, spreekt voor zich.
Als je van een 500 km vlucht met jongen zeer slecht speelde houdt ze de week daarop maar thuis. Ze kunnen het niet of hebben geen conditie.
POSITIEF
Overigens hebben slechte vluchten ook iets positiefs. Iedereen pakt en niemand domineert. Zo heb ik een clubuitslag bewaard van een vlucht met zeer slecht weer waarbij 16 verschillende liefhebbers de 16 eerste prijzen wonnen.
Bij echt duivenweer gebeurt zo iets niet.
Mannen die het normaal niet lukt voor gerenommeerde hokken te pakken doen dat vaak wel bij slechte vluchten.
Ik vind het prima. De betere spelers kloppen doet die mensen deugd en houdt ze er bij.
Want weet je wanneer het echt duivenweer is? Als veel liefhebbers geen prijs winnen en weinig liefhebbers veel prijzen! Let er maar eens op.