Een duister stukje 1
'Wat is hier in 's hemelsnaam gaande' vroegen Nederlanders die contacten hebben in Belgi' of Belgische duivenkranten lezen zich in de 90-er jaren af.
'Wat er gaande was?'
Het had met doping en de controle daarop te maken.
Ik schreef destijds:
'Mij lijkt het opstellen van een serieus dopingreglement een moeilijker klus dan het vinden van verboden stoffen in de mest.' Het reglement is er in 1995 gekomen.
'Te snel' vond de een.
'Had eerder gemoeten' kermde de ander. 'Dan was het zo ver niet gekomen en had men zaken die steeds gewoner werden (druppelen) niet terug hoeven draaien'.
Toen kwam het vliegseizoen en aanvankelijk leek er weinig aan de hand. De sterspelers bleven sterspelers maar bij een enkeling maakten de prestaties een vrije val.
'Door de dopingcontrole natuurlijk. Nu durven ze niets meer geven' werd beweerd.
Achteloos werd er aan voorbij gegaan dat het alle jaren voorkomt dat goede spelers het minder doen.
In de zomer van 1995 dan hadden de controleurs beet en werden voor het eerst in de geschiedenis van de duivensport mensen
betrapt op 'doping'. Het begon met een en er volgden er nog.
Gekende namen waren daarbij en de beer was los.
CHAOS
De betrapten kregen een jaar schorsing aan de broek.
Omdat er enkele 'groten' bij waren gruwelde het volk van genot. Maar de gepakten namen het niet. Met advocaten, rechtbanken en dierenartsen namen ze hun stellingen in. De oorlog kon beginnen en zes jaar later was er nog geen vrede.
Het volk reageerde verdeeld.
'Als die lui NIET gestraft worden stop ik er mee' beweerden sommigen. Lijnrecht hiertegenover stonden anderen:
'Waarom moeten enkelen hangen als anderen hetzelfde deden maar niet gecontroleerd werden?'
Weer anderen:
'Neo Corteff en Terra Cortrill gebruik ik al jaren.
Daarvoor naar een dierenarts gaan om er behalve 100 francs voor zo'n flesje ook nog eens 1000 francs voor een consult te betalen is me te bar want met doping heeft het niets van doen.' Hoe groot de verwarring was bleek uit de uitspraken van Thon': Thon' eerst:
'Als ik niet meer mag druppelen denk ik er sterk over het jonge duivenspel voor gezien te houden. Ik wil met duiven spelen die zuivere kopjes hebben.'
Dat liet hij afdrukken in een krant en dat verkondigde hij via de radio.
Als Thon' praat 'over niet meer mogen druppelen' is duidelijk dat hij dat eerder wel deed en dat niet als doping beschouwde.
Dezelfde Thon' later:
'Ik ben blij dat dat reglement er is gekomen.'
Wat moet je met dergelijke uitspraken?
Van Thon', verre van dom en recht voor de raap, mag men aannemen dat hij eerst meende wat hij zei en... later ook.
Dat hij anders ging denken strekt hem overigens tot eer.
'Alleen dwazen veranderen niet van mening.'
DOPINGLIJST
Elk zinnig mens is tegen doping. Duidelijke zaak.
Waar bij velen het schoentje wrong was de manier van controleren en sommige stoffen op de lijst. Zo werd alles wat naar cortisone riekt en/of de rui remt verboden.
Sommigen hadden bedenkingen bij Neo Corteff en Terra Cortrill.
Ze noemden dat onschuldige gezondmakers.
In het handboek van drs van der Sluis en Stam staat over Neo Corteff:
'Veroorzaakt bij een lage dosering weinig problemen.'
Mijn ervaring is dat het (bij lage dosering!) geen problemen geeft maar goed, zij zijn dokter.
Toen Dr de Backere, beroemd dopingexpert, zich in de debatten mengde met de uitspraak dat nooit bewezen is dat het lichaam zelf geen hydrocortisones aanmaakt wat weer werd weerlegd door Ir Courtheyn werd de verwarring nog groter.
NEDERLAND
Later werden in Nederland mestmonsters gecontroleerd en Nederlanders bleken niet 'beter' dan de Belgen.
Ik geloof niet in druppels die van duiven winnaars maken maar er moest iets gebeuren.
Voor het eigen imago en omdat wel degelijk sprake is van oneigenlijk gebruik van medicijnen.
Ook is het in het belang van de kampioenen die na goede prestaties met argusogen werden bekeken zo niet schaamteloos onderuit gehaald.
De Belgen hebben voor de omringende landen de kastanjes uit het vuur gehaald.
Want duidelijk werd dat ruiremmers, daarom ging het vooral, bij ongecontroleerd gebruik een verwoestende werking hebben en maat houden is nu eenmaal niet de sterkste kant van de liefhebber.
Dat de KBDB bijna bedolven werd onder de geest die ze zelf uit de fles lieten ontsnappen neemt niet weg dat die moed had.
Want laten we wel wezen, het druppelen werd eerder regel dan uitzondering.
Verder is sprake van veel schijnheiligheid.
Liefhebbers die het uitschreeuwen dat de gepakten gestraft moeten worden waren eerder zelf notoire druppelaars.
Ik kan meer respect opbrengen voor mensen die toegeven dat ze vroeger druppelden.
Dat is klare wijn die in de sport te weinig geschonken wordt.
VRAGEN
Hier zat men na het tumult in Belgi' met vragen.
'Terra Cortrill. Is dat ook doping?' werd me gevraagd.
'Nee' zei ik dan. 'Maar als het niet mag mag het niet. Zo simpel is dat.'
'En ruiremmers, is dat doping?' vroeg men me.
'Volgens mij niet maar die worden terecht uit duivensport geweerd' zei ik en voegde er aan toe: 'Zonder kun je even hard spelen.'
'Waarom stonden zoveel jaren tot in oktober fondvluchten met jongen op het programma' werd me gevraagd.
Bij die vraag stond ik met de mond vol tanden.
Prestigevluchten voor jongen organiseren in de tijd dat die ruien was vragen om.
Overigens wordt wel eens vergeten dat 'ruiremmers' niet zozeer een punt waren in het jonge duivenspel maar daarvan had men ook profijt met oude in het najaar!
SCHIJNHEILIG
Zoals gezegd is sprake van veel schijnheiligheid.
De meest gestelde vraag aan dierenartsen en betere spelers is of 'ze iets weten om duiven beter te doen vliegen'.
Nooit wordt een bijkomende vraag gesteld in de geest van: 'Er zit toch niets in dat wedstrijdvervalsend is?'
Zo vroeg iemand me of men dexamethasone in de mest zou vinden.
'Gegarandeerd' zei ik.
Zijn volgende vraag was of er ruiremmers zijn die men niet zou vinden. Het typeert de duivenliefhebber. Die wil winnen ten koste van veel en zoekt. Zo is het altijd geweest en zo zal het altijd zijn.
We gaan wat dieper in op het remmen van de rui en geven een stuk geschiedenis.
Want is Belgi' de bakermat van de sport, hebben de Belgen de moderne wedstrijdduif gecre'erd, wat het spel met jonge duiven betreft waren de Nederlanders ze een stap voor.
Die speelden in de 80-er jaren al tot in oktober met jongen die pluimen hadden en daar kwam geen druppel aan te pas.
De specialisten hebben de rui thans zo onder controle dat ze bijna tot op de dag kunnen bepalen wanneer die in gaat vallen.
En bij belangrijke vluchten staan ze er en hagelt het duiven.
Dichter op elkaar dan bij de Belgische vedetten heb ik het idee.