Ga direct naar de inhoud.

Goedele

Weinig 'buitenstaanders' begrijpen dat duivensport zo kan boeien.

Ook Huub niet.

Hij was mijn schoolkameraad.

We hebben in dezelfde klas gezeten, samen de eerste en ook plechtige communie gedaan en we hebben samen gevoetbald.

Hij stond in doel, ik deed iets onduidelijks op het middenveld.

Samen hebben we dikwijls gewonnen en verloren.

Later verloor ik hem uit het oog maar hij mij kennelijk niet.

Toen ik hem jaren later zag zei hij dat hij me was blijven volgen en vond dat ik goed op weg was een bekend duivenmelker te worden.

Maar wat ik nu in duiven gezien had, daar snapte hij helemaal niets van.

En dat snappen velen niet.

Hoe de stress van je af valt tussen je duiven, welk een gevoel het geeft als die eerste duif het hok in stuikt voor je die verwacht en als nog niets bekend is.

Zaterdag is voor mij, zoals voor de meeste liefhebbers, de dag.

Ik steek dan vroeg mijn kruin door het raam om mijn weerman te zien.

Ik weet dat dan die man met zijn hond voorbij komt.

 

MIJN WEERMAN

Hij moedigt het hondje aan om te keutelen.

De man spreekt Frans, ook tegen het hondje, en als die dan zo ver is, als die keutel er ligt waar de man zo verlangend naar uitzag, roept hij luid 'bravo.'

Het hondje kwispelt zijn staart en onderzoekt even het resultaat.

Eigenlijk hoort die hond er zo maar bij.

Belangrijk is de persoon, hij is mijn weerman.

- Draagt hij alleen maar een hemd dan betekent dat goed weer.

- Draagt hij daar een trui over dan is het bijna goed.

- Jas over trui wil zeggen 'aan de koude kant' maar daar kunnen duiven tegen.

- Bij een paraplu zit het niet goed.

Dan wordt het teletekst kijken en misschien thuis blijven.

Hoe die man er bij loopt bepaalt voor mij het weekend. Ik zie hem dus liefst in een dun hemd.

 

DE MIDDAG

Echt genieten wordt het net voordat de duiven aan moeten komen en je zelfs van een merel schrikt.

Een gevoel dat je moet kennen en als je het kent laat je dat niet makkelijk meer afnemen.

En zo lang mensen dat gevoel kennen zal er met duiven gespeeld worden.

Het hoogtepunt is die schicht, het binnenstuiken van die duif.

En als dan blijkt dat je waarschijnlijk 1 zit kan zo'n dag niet meer stuk.

Een voetballer die de winnende goal scoort moet zich ook zo voelen.

Je begeeft je fluitend naar het clublokaal.

Soms zie ik dan die man met zijn hond weer.

Hij weet zelf niet wat hij voor mij betekent en soms is hij samen met zijn vrouw.

Tegen zijn hondje spreekt hij Frans, dat wist u al, tegen zijn vrouw zegt hij niets, ook in het Frans (grapje)..

Maar er lopen meer mensen in het dorp waarin ik woon.

Zowel Nederlanders als Belgen.

Eens hoorden we trouwens samen, de Spanjaarden en Willem de Zwijger, een man die kennelijk weinig van zeggen was, zouden verantwoordelijk zijn voor de tweedeling.

Die overvolle straten noodzaken me langzaam te rijden, maar dat heeft zijn voordelen.

Zo kan ik ze allemaal goed bestuderen, jong en oud, dames en heren en lui aan wie je goed kunt zien dat de mens nog niet zo lang geleden rechtop is gaan lopen.

 

BELGEN

Ooit vraag ik zo'n Belg wel eens wat die hier komt zoeken.

Hij vindt Holland (want daarmee wordt Baarle gemakshalve maar vereenzelvigd) zo 'proper.' Bij het ergerlijke af menen sommigen.

Voor hen mag het wat slordiger zijn.

Eentje beweerde van Nederland te houden maar dat was kennelijk om weer heimwee te kunnen krijgen naar zijn eigen Vlaanderen.

- Het land met zijn bordjes 'wegdek in slechte staat.'

- Het land met zijn talloze wegomleggingen die van het kleinste uitstapje een avontuur maken.

- Het land waar hij niet geconfronteerd wordt met soms aardige maar ook smakeloze en boosaardige Belgenmoppen met soms als thema dat elke Belg persoonlijk de frites en de achterlijkste beschaving van heel de wereld heeft uitgevonden.

Maar ik vind dat we bovenste beste buren hebben.

Lekker dichtbij en achter lopen?

Snel vergeten!

Dat bewijst Goedele, ooit miss Belgie maar nu seksuologe (wat daar ook mee bedoeld mag worden) overduidelijk.

 

SCHAAMROOD

Ze praat voornamelijk over seks, een onderwerp dat borg staat voor hoge kijkcijfers.

Aan de orde komen vooral varianten in het bedrijven van de liefde waardoor elk normaal mens gaat denken dat hij een klungelaar is.

Ik krijg telkens het schaamrood op de wangen als ze op het scherm verschijnt.

En wat ben ik dankbaar dat mijn vrouw dan naar de Engelse les is.

Voor 'beginners' wel te verstaan. Het feit dat zij ook Belgische is heeft daar niets mee te maken.

En Goedele, op een tijdstip dat kinderen van 10 nog kijken, maar uitleggen hoe het moet, hoe het ook kan, waarom er zo veel scheidingen en aanrandingen zijn en waarom er zo veel gefrustreerden rondlopen.

Allemaal een kwestie van techniek volgens haar.

'We' doen het niet goed.

De mensen in de studio zijn jong en dat ze nog een lang seksleven voor zich hebben merk je na zo'n uitzending.

Ze spoeden zich holderdebolder huiswaarts. Kennelijk met veel wijze raad in het achterhoofd.

 

ONBEGRIP

Hoe anders was het vroeger.

Toen werden we opgevoed in de heilige Roomse overtuiging dat 'periodieke onthouding' de grootste variatie is in het bedrijven van de liefde.

En dan te weten dat ik tegenwoordig niets meer kan onthouden.

Goedele praat over seks alsof ze een recept voorleest voor een kerstdiner.

Ik begrijp dat mens niet.

Nu weet ik ook wel dat tijden veranderen.

Socrates klaagde al over de jeugd van tegenwoordig, maar toch.

Duiven hebben een vast paringspatroon en als ik ze bezig zie vraag ik me af of de Belgen, met Goedele voorop, aan een misplaatste inhaalrace bezig zijn of... dat wij misschien wel de beesten zijn...

Want mag de doorsnee mens volgens sexuologe Goedele een prutser zijn, ik heb nog nooit iets gemerkt van frustraties bij een duif omdat die de door Goedele genoemde varianten niet kent.