Lossingen
Wat een zomer en wat een ellende als je met je sportbeoefening afhankelijk bent van het weer.
Liefhebbers worden moedeloos en dat geldt vooral verliezen met jongen.
Ik schreef er eerder over maar het lijkt elk jaar erger te worden.
Hier, maar ook in Nederland, Duitsland, Engeland en zelfs China.
Sommigen zijn voor het spel begint al ongeveer Total loss.
In mei was het lange tijd geen weer om op te leren (staalblauwe lucht en stevige oostenwind) en toen het dan wel bekwaam werd gingen ze nog massaal verloren.
En de gekste dingen gebeuren.
DE GEKSTE DINGEN.
- V H had zijn jongen een keer of vijf weggebracht naar een afstand van amper 15 kilometer, die kwamen steeds beter naar huis en'?
De zesde keer de helft kwijt van dezelfde plaats, dus ook van amper 15 kilometer.
- S had zijn jongen redelijk goed opgeleerd, de verliezen vielen mee (11 kwijt op 83 is iets waarvoor de meeste willen tekenen) en toen?
Toen hij ze op een avond rond 17.00 uur aan huis los liet?
De helft dezelfde dag niet thuis waarvan er overigens wel een deel zijn nagekomen.
Maar duiven die probleemloos tot 60 kilometer zijn geleerd en dan van het hok verloren gaan?
Ik kan het niet vatten.
- Duiven die je rond 10.00 uur 20 kilometer van huis lost, waarvan er enkele pas 2 uur nadien aankomen, dan uren niets, en dan op korte tijd veel aankomsten?
Ik snap er niets van.
- En dan wat ikzelf meemaakte. Twee keer liet ik ze zo'n 20 kilometer van huis los, zo'n 30-tal en, je gelooft het niet, die kwamen een voor een aan. Niet EEN keer twee tegelijk. Het was helder en tegenwind maar toch.
Wat bezielt die duiven om uit elkaar te gaan?
Een Belgische sportgenoot maakte hetzelfde mee van een lapvlucht. Veel jongen mee en ook hij kreeg er geen 2 tegelijk thuis.
DINSDAG 17 JUNI
Prachtig weer, nu eens geen tegenwind, Antwerpen vlogen uit Merchtem en de duiven raakten met moeite thuis of helemaal niet.
Dezelfde dag maakten velen gebruik van het prachtige weer en de geschiedenis herhaalde zich; massa's duiven kwijt!
Het abnormale wordt steeds normaler.
EERDER
Heel vroeger toen mensen niet eens een auto hadden om op te leren kende je die verliezen niet, nu ze beter getraind worden dan ooit wordt het elk jaar erger.
De hamvraag is waarom NU en waarom vroeger niet.
Zonne uitbarstingen zegt de een.
Verstoring van het aardmagnetisme roept een ander.
Complete onzin. Die waren er vroeger ook!
Kruislossingen of tussen andere lossingen raken zegt een derde.
In Vlaanderen jammeren ze over 'blindlossers' uit Nederland.
Komaan zeg.
Dat ze de nummerplaten van die 'wild lossers' eens opschrijven en doorgeven.
Geen Nederlander die het in zijn hoofd haalt de nachtmerrie van de Antwerpense ring te trotseren om in Vlaanderen te lossen.
Trouwens in Friesland, Groningen en Duitsland gaan ze ook massaal verloren.
Zou er iemand in Friesland duiven 'wild lossen'?
Wat een kul.
Een analyticus zou zich de vraag stellen wat er anders is dan vroeger.
Dat is beter vervoer, betere medicatie, beter voer, betere hokken en beter inzicht in het weer; die zaken zouden pleiten voor MINDER verliezen, maar'
er is NOG EEN verschil met vroeger.
Rotzooi in de lucht door vervuiling, gsms, internet, navigatiesystemen enzovoorts.
Moeten we het daar zoeken?
Waarom dat bij jongen meer impact heeft dan bij oude is mogelijk een kwestie van gewenning.
WIJZELF
Overigens doen we zelf ook dingen die niet te vatten zijn.
Zo ging enkele weken terug Quievrain pas op maandag los vanwege slecht weer.
Brabant 2000 echter (Nederland) loste op zondag wel (om 11.30 uur) voor een probleemloze vlucht.
Waarom de Belgische duiven niet?
Verboden! Die moeten wachten tot het volle uur en om 12.00 uur was de lucht weer dichtgetrokken.
Lossen doe je wanneer het weer goed is en niet wanneer de klok dat voorschrijft!
Weten de verantwoordelijken wel welk een impact dat heeft op veel gezinnen?
Hoe mensen die moeten werken, die zijn er nog, zich in alle bochten moeten wringen om maandag de duiven op te wachten?
Als die dan horen dat de Nederlanders wel op zondag losten en de duiven vlot naar huis kwamen moeten die zich wel erg in het zak gezet voelen.
NOG een staaltje van onkunde met betrekking tot Quievrain.
HOE DOM TOCH
Begin juni werd om 12.00 uur besloten uit te stellen terwijl een kind op internet kon zien dat het goede weer er aan zat te komen.
En dat klopte ook.
Om 15.00 uur geen vuiltje meer aan de lucht.
Belachelijk toch of misschien niet zo?
Heb uit betrouwbare bron dat veel lossingsverantwoordelijken niet weten hoe een computer aan of uit te zetten.
Op zich geen probleem maar dan laat je dat anderen toch doen?
Mijn duiven mogen ze bij goed weer om 18.00 uur in Quievrain lossen en ik spreek uit ervaring.
Lang geleden moest ik in juni enkele keren per week op ziekenbezoek in Brussel.
Ik maakte van de gelegenheid gebruik om duiven mee te nemen waar weinig aan verloren was, liet die daar om 18.00 uur los en' 's avonds alles thuis.
Hierdoor aangemoedigd pakte ik er de keer nadien wat meer, opnieuw geen probleem tot ik ze allemaal mee nam en die zelfs om 19.00 uur loste.
Dat ging vlekkeloos en zelden speelde ik zo goed.
Lossen uit Quievrain kan bij mooi weer zelfs om 18.00 uur.
NEDERLAND
Ik wil de situatie in Nederland niet ophemelen, daar worden ook fouten gemaakt maar minder. Men heeft er lossingscommissies die beslissen, radarbeelden op internet dienen als leidraad.
'Rond 12.00 uur gaan ze los' zei W d B me eens om' 9.00 uur 's morgens.
Hij had aan de bewegende beelden op internet gezien dat tegen die tijd de lucht geklaard zou zijn op de losplaats.
Ik ben de eerste om toe te geven dat beslissen over wel of niet lossen soms een helse opgave is.
Ik weet ook dat we verliezen van jonge duiven niet in de hand hebben maar sommige dingen heeft men wel in de hand, zoals het instellen van lossingscommissies.
Of zullen we het maar laten zoals het altijd was?
A S
Nog dit.
Ik vroeg me verleden week af of het erger kon dan 11 'wedkampen' in EEN weekend.
Ja dus.
20 en 21 juni kwam er een dubbeling bij van Melun met jongen.
Een lezer kwam tot 15 verschillende competities.
Niet op een jaar maar' in EEN weekend!
Duivensportidioterie in al haar glorie als men het mij vraagt.