Ga direct naar de inhoud.

Vandaag een lach en morgen....

Voor de verandering ga ik eens (;-)) over mezelf schrijven, mogelijk kan men er iets mee.

In 2006 een ronde jongen in Belgie 'gestald' (het waarom is een lang verhaal) en tot heden op heden (afkloppen) weinig te klagen.

Het eerste jaar al wonnen ze het 1e kampioenschap in een omvangrijk samenspel, ze herhaalden dat als jaarling toen van de 8 duivinnen er zich 3 bij de eerste 5 asduiven klasseerden en ook de start 2008 was goed met bijvoorbeeld een '14 op 14' met dat harde weer op 10 mei van Melun op de grootste afstand.

Voor 17 mei vond ik dat ze nog beter 'zaten' maar dat bleek niet uit het resultaat.

Die 17e mei was geen weer om duiven door te jagen dus werden die door zowel Nederlanders als Belgen wijselijk ingehouden.

Het weer op de dag die volgde was zo bedenkelijk dat je niet jaloers hoeft te zijn op mensen die moeten beslissen over wel of niet lossen.

Nederlanders die met duiven in midden Belgie stonden losten op het geplande uur, 'onze' duiven kwamen terug (met de auto), anderen losten later op de dag, weer anderen weken uit naar een kortere losplaats en er waren er die uitstelden tot maandag. Kortom; chaos.

 

NIET GERUST

Ik was in Belgi' gaan 'letten' omdat ik tijd en vertrouwen had na de '14 op 14' de week voordien en de betere conditie nu.

Helemaal gerust was ik echter niet.

We vlogen Dourdan maar de lossing van het korter bij gelegen Melun was uitgesteld.

Twee jaarlingen zaten 'op' Noyon en hier eenzelfde verhaal; Sint Quentin en Quievrain uitgesteld vanwege slecht weer terwijl ze daar over moesten komen.

Op zich heeft dat weinig te betekenen maar' de verschillen in afstand waren te klein; Noyon is weinig verder dan Sint Quentin en Dourdan weinig verder dan Melun.

En daar wrong het schoentje.

Als duiven langere tijd 'op koers' liggen laten ze zich niet door wat mist of regen uit het lood slaan, dan gaan ze door.

Maar een slecht vertrek of meteen na lossing in slecht weer komen (zoals nu) kan een concours helemaal ontsieren.

En dat gebeurde ook.

 

SLECHT

Duiven die van Noyon meer dan 1.000 mpm vlogen wonnen kop dus dan weet je al genoeg en die van mij kwamen helemaal slecht; het allerlaatste wat ik verwacht had.

Ook Dourdan verliep moeizaam maar' je daarachter verschuilen zou niet terecht zijn om de eenvoudige reden dat te veel eerstgetekende present waren.

Na enkele aankomsten bolde ik het af maar omdat een heel goed duifje ontbrak 's avonds toch maar even gebeld.

Het was 'de Willie' en de lijn was slecht.

Ik verstond 'denk van heel slecht gepakt en' we staan er goed voor'.

Ik begreep het niet en zei 'wadde?'

'Slecht gespeeld maar als dat onze laatste slechte uitslag is staan we er goed voor' verduidelijkte hij nu.

Zo hoor je te denken bij een minder resultaat; proberen het glas als half vol te zien.

De tragiek van elke sport is dat de winnaars van vandaag de verliezers van morgen kunnen zijn en als je daar niet mee om kunt gaan moet je aan geen sport doen.

Vooral duivensport is vandaag een lach en morgen een traan en soms moet je kunnen incasseren als een bokser.

Dat je niet vrolijk wordt na een slechte vlucht is normaal maar dat moet snel over zijn en je omgeving mag daar zeker niet onder lijden.

 

MENSEN

Elders een soort herstart maken heeft trouwens zijn charmes.

Je ziet uitslagen die je nooit zag en dienaangaande ben ik een aparte.

Als goed gespeeld werd worden die nauwkeurig onder de loep gelegd, in mindere uitslaglijsten wordt amper gekeken.

Door uitslagen beter te bekijken leerde ik namen kennen van wie ik voordien weinig of nooit hoorde maar die steengoede duiven hebben, vooral voor vitesse omdat die minder aandacht krijgt.

Zo merkte ik dat mensen als Carl Claessens, Henri Boenders, van Gastel en zoon, de twee Eddy's (Janssen en Grootjans), Jos Peeters en niet te vergeten coming man Marcel Wouters (en anderen!) lang niet de faam hebben die ze verdienen.

En ook dat vedetten van weleer als Rene Somers en Willy van Beerendonk nog flink hun man staan.

In een nieuwe omgeving leer je ook beter mensen kennen.

Zoals elk jaar zijn er ook nu 'vedetten' die hun duiven niet op de rails krijgen en het verbaasde me te horen hoe sommigen hun leedvermaak amper kunnen verbergen.

Geloof het of niet, ik zag iemand zijn ogen twinkelen van plezier toen die hoorde dat een clubgenoot de helft van zijn jongen verloren was.

Gelukkig zijn de meeste anders.

 

QUIEVRAIN

Zoals gezegd werd de lossing van Quievrain uitgesteld.

De Nederlandse duiven in Quievrain gingen echter zondag om 11.30 uur toen het even opklaarde los.

De Belgen wilden dat later doen maar toen verslechterde het weer opnieuw.

Vanwaar die dwaze regel om in een land met zo'n wisselvallig klimaat op voorhand bepalen 'los vanaf?'

Hetzelfde zien we ook op die zeldzame dagen dat het bloedheet is.

In plaats van vroeg te lossen zoals de Nederlanders moet men wachten op de klok.

Duivensportidioterie in al haar glorie als men het mij vraagt.

Lossen doe je als het weer goed is en niet als de klok dat voorschrijft.

Maar goed, het zijn mijn zaken niet.

In Nederland zou zo iets nooit kunnen, men zou de bek opentrekken en protesteren maar dat is kennelijk een kwestie van andere cultuur.

 

NOG DIT

Onze duiven zaten in Sens en wij waren een van de weinigen die niet konden spelen omdat ze, zoals gezegd, terugkwamen met de wagen.

Tot mijn verbazing was de conditie na 3 nachten mand adembenemend.

Het vervoer en de verzorging moeten bijzonder goed zijn geweest.

Overigens speelde men in Midden Nederland uit Ablis, die beestjes hadden het dus ook zwaar vanwege de tegenwind en zo veel uren vliegen.

Een zo'n Ablisvlieger wilde zijn duiven 3 dagen vast houden zodat ze konden herstellen.

Helemaal verkeerd.

Na vele uren vliegen moeten duiven snel weer de gelegenheid krijgen de vleugels te strekken.

Sportmensen lopen uit (cooling down noemen ze dat) met dieren is het weinig anders.

Waarom denk je dat Koopman ooit tegen de Franse grens geconstateerd wordt?

Tot slot waren mijn resultaten weer niet zo slecht als men zou denken of hopen.

Van Noyon en Dourdan samen werden 18 duiven ingezet waarvan er 11 prijs wonnen. Van de jaarlingen op Noyon een 2 op 2.

Dus een kwestie van de lat en de pure kop die ontbrak.

Als een vedette als Geerinckx 6 prijzen speelt van 10 heeft die slecht gespeeld.

Anderen hangen de vlag uit bij 5 op 10.

Alle mensen zijn gelijk maar de ene is meer gelijk dan de andere'