Het slijk (29-02-24)

Een van de dingen die aan duivensport mankeren is dat er te weinig wordt gelachen en te veel geklaagd. Dat laatste vooral door losers. Zielige figuren, zeg maar.
‘Dure duiven’ is een geliefd onderwerp voor die jammeraars. De verkopers blameren? Niet slim. Alsof ze niet beseffen dat ‘wat men betaalt’ heel wat anders is dan ‘wat men vraagt’. De KOPERS maken de prijs.

DE JANSSENS

Zo waren de Janssenduiven altijd extreem duur en werd de broers destijds verweten dat ze geldwolven waren. Maar geloof maar dat ze, zonder kopers, snel in prijs zouden zijn gezakt. Zouden die pessimisten verder kijken dan hun duivenneus lang is en het verleden van veel topspelers nagaan, dan zouden ze op volop namen stuiten die vanuit het niets zijn gekomen tot daar waar zo weinig plaats is: Aan de Nationale top. Levende bewijzen dus dat het niet klopt dat ‘de gewone man’ anno 2023 niets meer te zoeken heeft in duivensport. Die moet nu gewoon wat slimmer zijn.

NU WEL

Z is een van die mannen met ‘eeuwige’ kritiek op de medemens. Zo iemand ook die het niet uit de strot kan krijgen dat een sportgenoot goede heeft of goed speelde. Zo wees hij me op een Belgische ‘vitesser’ die amper 3 jaar terug nog geen stamkaarten van zijn duiven had maar nu heeft hij ze al even uitgebreid als wie ook.
‘Nou en?’ zou mijn reactie kunnen zijn. Zoals Z suggereert heeft het zeker met commerce te maken. Maar mag dat? Bewuste vitesser heeft mogelijk ontdekt dat je zonder stamkaart geen duif meer verkocht krijgt en is het dan niet zijn goed recht om een programma te kopen en zijn dochter in te schakelen voor hulp? Z heeft zelf, zoals de meeste, zijn stamkaarten in het Engels. Het ‘waarom’ laat zich raden.

CASANOVA

In België woonde iemand die, naar eigen zeggen, zo veel aantrekkingskracht had/heeft op vrouwen dat hij zichzelf een Casanova noemt. De grote versierder.
Hij kan maar niet ophouden te beweren dat vrouwen en duiven zijn leven bepaalden. Nou dat mag. En het moet gezegd, hij speelde ook heel knap en won zelfs nationals.
Hij deed het met duiven die hij erg goedkoop kreeg van een Nederlandse ‘vriend’.
Zoals vaak gebeurt als mensen ouder worden verwaterden hun contacten maar een toonbeeld van dankbaarheid werd hij zeker niet. Hij claimde dat de Nederlander zijn bekendheid te danken had aan hem omdat hij zo presteerde met zijn Hollandertjes. Over ‘de omgekeerde wereld’ gesproken.

ANDERE JANSEN

Geloof dat ik onderstaande al eens aanhaalde, maar omdat sommigen kort van geheugen zijn…. Hoofdpersoon is Gust Jansen Beerse van wie ik in de loop der jaren talloze duiven kocht. E D (USA) en John W (Engeland) met name waren er goed mee.
Ook ik had een heel goed van hem, de 067. Gepaard met de 230, een onooglijk broertje Ace Four, gaf die weergaloze vliegers, zeker ook bij anderen. Nog is er vraag naar die soort.

Op de stamkaart zette ik bij die 067 uiteraard netjes ‘Gust Jansen’ als kweker.
Tot dan niets aan de hand tot een ‘handelaar’ uit Vlaanderen die stamkaarten zag. ‘Maar A S. Ik dacht dat Hollanders slimmer waren. Laat dat ‘Gust’ toch weg. Dan staat er ‘Janssen’ en da maakt een verschil in je portemonnee.

NAMEN

Pedigrees en namen worden steeds belangrijker in de ‘duivenhandel’. Anno 2023 lijkt sprake van twee soorten duiven. Die met sportieve waarde (duiven die presteren) en die met handelswaarde (duiven van naam).
Zo had ik ooit mijn ‘Lelijke Diepe’, een goede, waar maar een ding aan mankeerde. Ik kon diens eieren of jongen aan de straatstenen niet kwijt. Maar daar kwam verandering in. Alleen al door het wijzigen van zijn naam in ‘Fast Blue’.

ORIGINEEL

Met die bizarre hoeveel online verkopingen van tegenwoordig is weinig mis. Ze maken de duiven goedkoper, maar wel uit de doppen kijken. De naïviteit van velen vormt immers het dagelijks brood van sommige(!) verkopers. Met uitslagen indruk maken lukt die makelaars in luchtkastelen niet, dan maar met namen en pedigrees.
Of foto’s van hen en een of andere topspeler. Hoe weinig zelfrespect kan je hebben.
Lees je zo iets als ‘Een verkoop van Dirk v d Bulck duiven?’ Ga er maar van uit dat niet hij verkoopt maar dat het zijn soort betreft. Nou ja, ‘soort’.

MEE GEMAAKT

Dienaangaande iets wat ik zelf mee maakte. Een vrijdagmiddag met het ene telefoontje na het andere. Van liefhebbers die meer wilden weten over duiven die ik te koop had en hoogst verbaasd waren omdat mijn vrouw hoogst verbaasd was. Ik had helemaal geen duiven te koop.
Iemand die hier ooit eieren haalde had geadverteerd met de nazaten. Zijn naam stond er niet bij, wel die van mij, met foto en (mijn) prestaties.

KLAK

Kennissen van wijlen Jos Klak weten dat die een, wat hij noemde, ‘zwarte lijst’ had met daarop namen van liefhebbers die bij hem geen duiven meer konden kopen. Omdat ze kochten om ‘te vangen’, niet om zich te versterken.
Want hoe ging het vaak, volgens Jos?
Iemand kocht er pakweg 10 jongen aan een matige prijs (Klak was nooit overdreven duur). En wat gebeurde als hij geluk had en er 2 goede bij waren?
Die werden behouden, de andere 8 verhandeld. Soms voor meer geld dan ze er bij Klak voor betaald hadden.

HANDEL

Waar echter het meest mee valt te verdienen is handel in gezondheid. Adverteer met namen van bekende spelers die met Uw ‘spul’ presteren en al gauw zal je bedolven worden onder de geest die je zelf uit de fles hebt laten ontsnappen.
Toen destijds werd uitgepakt met homeopathische middelen als zijnde onmisbaar voor duiven werd me nogmaals op pijnlijke wijze duidelijk:
De mystiek van de medicijnman die bij volle maan boomschors zit te malen en daaruit brouwsels samenstelt om van gewone duiven winnaars te maken zal aanspreken zolang de sport bestaat.
Rijk de medemens de illusie aan dat hij niet meer dood te ranselen is als hij "…" slikt en hij is bereid zijn laatste spaarcent op te offeren. De duivenliefhebber is weinig anders.

THEATER

Al die potjes, flesjes, poeders en folders komen over als een theater van de lach vol dolkomische effecten waarin voor sommigen geen enkel attribuut te gek is.
Zelfs schaars gekleed vrouwelijk schoon wordt er bij gehaald.
Het toedienen van overtollige troep aan duiven lijkt een collectieve verdwazing die huiveringwekkende vormen heeft aangenomen.
Doelbewust grijpt men naar duur klinkende namen als oligo, enzymen, biotine enzovoorts. En nog nooit heb ik iemand horen roepen: "Wat heb ik daar aan als ik de duiven niet heb."
Geleerde woorden veronderstellen immers kennis, kennis is macht en zo worden op schaamteloze wijze veel zakken gevuld. Tot het moment komt dat die clowns aan hun eigen ludieke creativiteit ten gronde gaan.

ZELF

In al die jaren dat (veel) sportgenoten op zoek waren naar betere dierenartsen, betere medicijnen en supplementen was ik op zoek naar betere duiven. Heb er geen moment spijt van gehad.