Ga direct naar de inhoud.

Zwart wit

Het is al weer een tijd geleden dat iemand me wees op de enorme prestaties van de '921' van ene A van Erp uit Berghem, toen nog maar een jaarling.
'In maart had je die duif voor enkele tientjes kunnen kopen' kreeg ik te horen want die van Erp was zelf nog het meest verrast ooit zo'n crack onder de pannen te zullen krijgen.
Die won op drie opeenvolgende vluchten:
St Ghislain 4.534 d - 1e
St Quentin 3.943 d - 1e
St Ghislain 1.044 d - 1e
En dan te weten dat hij telkens afgescheiden arriveerde met minstens een minuut voorsprong wat niet weinig is op vluchten van amper 200 a 300 kilometer tegen dergelijke deelname. Naast genoemde overwinningen scoorde hij nog een 3e tegen 2696 duiven, een 22e tegen 2777 duiven en een 36e tegen 3644 duiven. De laatste prijs valt wat weg maar is nog wel 1 op 100! We schreven de resultaten op een kladje zoals we dat vaker doen als we iets tegenkomen dat aanspreekt.
Nu wil het toeval dat enkele Belgen, en niet de eerste de beste, dit papiertje onder ogen kregen.
'Een goede he?' liet ik me ontvallen. Had ik dat maar niet gedaan.

VOOROORDELEN
Want zowel in ons land als in België bestaan nogal wat vooroordelen over de kwaliteit van elkaars duiven.
Elke Nederlander die met een Belg over duiven praat houdt er frustraties aan over hoe minachtend men daar neerkijkt op de kwaliteit van de Nederlandse duif.
De meeste lijken er met de kop in het zand als struisvogels van uit te gaan dat wij hier met kraaien vliegen.
Ze baseren hun mening op de mening van anderen.
En die anderen vertegenwoordigen vaak een oudere generatie waarvan sommigen nog nooit een Nederlandse duif laat staan liefhebber gezien hebben.
België is de bakermat en daar zitten de beste.
Dat zeiden ze heel vroeger en zeggen ze nog.
Wat de fond en vooral overnacht betreft is men bereid toegevingen te doen. De resultaten op Internationale vluchten verwezenlijkt door Hollanders kunnen immers niet anders dan sceptici met de neus op de feiten drukken.
Dat blijkt met name uit de belangstelling van Belgen bij verkopingen van Nederlandse fondspelers.
Maar dat de halve fondvluchten er veelal ook langer openstaan ziet men niet of wil men niet zien.

TEGENSTRIJDIG
Een en ander is ook ingegeven door het feit dat men in Nederland met meer duiven speelt.
'Dus meer slechte’ zeggen ze. Zij spelen alleen met goede.
En men neemt ons helemaal minder serieus als ze zien hoeveel duiven men hier speelt op vluchten als Barcelona en Pau.
'Jullie steken alles in de mand wat veren heeft' smalen ze.
Maar hoe een en ander te rijmen met het elk jaar weer veel betere spel van de Nederlanders op die vluchten?
Krom gedacht en niet anders. Met meer duiven spelen en concoursen die desondanks vlotter verlopen zou eerder wijzen op een enorm klassenverschil in het voordeel van de Nederlandse duiven.

HOLLANDERS
Maar je moet net Hollander zijn om je zo te laten beschimpen dus doen zij op hun beurt minachtend over Belgische duiven.
De sterkste troef is dat goed spelen of winnen in België totaal niets voorstelt omdat het maar tegen een beperkt of soms zelfs belachelijk aantal duiven gaat.
Met name in de zo befaamde Union Antwerpen.
Daarbij komt dat niet weinig mensen soms veel geld lieten in België voor 'betere' duiven.
De verwachtingen waren even gespannen als de elastiek in de lingerie van Dolly Parton maar de duiven losten die niet in, vaak integendeel.
Misschien niet eens zo vreemd want waar ging men meestal heen? Naar opgeklopte namen.
Opgepikt uit nepreportages over nepkampioenen.

NIET VREEMD
In België duiven aanschaffen is iets wat veel Hollanders van een vorige generatie leerden.
Toen de duiven er inderdaad beter waren.
Uiteraard was dit onze Zuiderburen niet onwelgevallig en ze deden hun uiterste best de traditie in stand te houden. Dat leverde naast prestige nog geld op ook.
Daarom dat ze minachtend de neus ophaalden toen ik ze confronteerde met de prestaties van die duif van van Erp.
De even schampere als onvermijdelijke reactie had ik kunnen verwachten.

SCHAMPER
'Ja, in Holland, daar kun je zulke duiven hebben. Daar is weinig concurrentie en gaat alles de korf in. Wij Belgen gaan enkel met uitgelezen duiven langs de inkorftafel.’
Wijst men op dezelfde of grotere snelheden hier en de korte concoursduur dan lijken sommigen aan een gehoorstoornis te lijden. De nachtelijke aankomsten in Nederland zijn nog zo'n heet hangijzer.
'Allemaal fraudeurs' zeggen sommigen hardop.
En zo kon het gebeuren dat de discussie 'Holland België' hoog opliep tijdens een forum waaraan ik deelnam.

FORUM
Een 'realistische' Belg wees er zijn landgenoten op dat ze op moesten passen of ze zouden binnen enkele jaren helemaal weggevaagd worden door de Hollanders op de fond.
Hoongelach viel hem ten deel.
Toen iemand opstond en zich afvroeg waarom in België nooit sprake is van nachtelijke aankomsten had de zaal had het niet meer. Nu was de man helemaal niet meer te stoppen en schreeuwde met overslaande stem:
'Op Barcelona lukt het de Hollanders ook niet om 's nachts te klokken. En waarom niet? Vanwege de dubbele controle.'
De man werd opslag de meest populaire in de zaal.
Maar zou de waarheid niet in het midden liggen?
Zouden zowel Belgen als Nederlanders niet te zwartwit denken?
Want dat is mensen eigen.

ZWART WIT
Als wij beweren dat het met 'die Belze duiven' niet veel meer is omdat er te weinig duiven vliegen en dat ze niet verder kunnen dan de kerktoren slaan we door.
In België zitten heel goede duiven en in Nederland ook.
In België zitten heel slechte duiven en... ook bij ons.
In België zijn er plaatsen waar de kwaliteit beduidend minder is dan elders en dat kun je ook stellen van Nederland.
En natuurlijk zitten in België prima fondduiven en duiven die de fond niet aankunnen. Zoals hier.
We moeten er voor waken zaken te zwartwit te stellen.
Dat is kinderachtig, weinig intelligent maar wel verklaarbaar.
Zwartwit denken is er bij de oudere generatie met de paplepel ingegoten in de tijd van Sjors en Sjimmie. Die waren ook zwart en wit. Voor de katholieken spaarde men zilverpapier, dat werd zelfs van pakjes sigaretten gehaald.
Alles wat zwart was (zoals Jimmie) was heiden. Dat was het aardige in die tijd. Alles was zo herkenbaar.
Zwart voor het slechte en wit voor het goede.
Wij waren wit en stuurden missionarissen naar Afrika om de zwartjes wit te maken, hun zieltjes te wassen.
Wat ik wil zeggen is dat Nederlanders en Belgen te zwart wit over elkaar denken.

Overal zitten goede duiven en overal zijn er plaatsen en streken waar beduidend minder kwaliteit zit.

Dat je met goede gemakkelijker uit kunt blinken als je in een streek of club speelt waar de kwaliteit minder is klopt, maar zulke streken zijn er overal.
En dan is er nog zo iets als de pers. Zit een goede duif op het hok van een naam dan wordt hij wereldnieuws.
Dat wordt een duif niet als die zit op het hok van Piet Puk uit Tjietjijkstradeel of... van Erp Berghem.