Ergernissen
Eigenlijk had ik me voorgenomen me aan niets maar dan ook niets nog te ergeren.
Maar hoe goed de bedoeling ook was, ik moet deemoedig bekennen dat ik dat niet volgehouden heb.
Erger nog, ik vind nu dat elk mens recht heeft zich te erge¬ren. Alleen moet je dat niet te lang doen.
WAARAAN?
Wat zoal mijn ergernis opwekt?
Motorrijders, jonge mensen veelal maar met oude gezichten, die met een snelheid van 150 per uur door het verkeer slalommen.
Vroeger konden ze die wallen onder de ogen nog afdoen met 'naar het biljarten gekeken op tv' maar sinds er zoveel erotiek op de buis is trapt niemand daar nog in.
Ik erger me aan truckers die elkaar maar niet voorbijgereden krijgen op de tweebaansweg met een sliert wagens erachter en een enorme leegte ervoor.
Ik erger me aan wouden die worden gekapt en dieren die men uit laat sterven. Ik heb nog nooit een haai gezien maar alleen het idee al dat ze naar de haaien gaan ergert me.
En ik erger me aan house-muziek. Als ik ergens house hoor loop ik er met een wijde boog omheen.
Bij mij komt house niet in house.
Waaraan ik me niet zozeer erger, maar wel moeite mee heb is dat boven een artikel een titel hoort.
Titels zijn belangrijk, het zijn blikvangers, daarmee moet je scoren. Daarom tref je in de boekhandel tegenwoordig boeken met als titel: 'Paarden zijn ook eenden.'
Wat moet ik daarmee vraagt een mens zich af maar het maakt wel nieuwsgierig.
MISLEIDEND
Vaak zijn die pakkende titels misleidend.
Zo had ik heel een vriend die me blozend een boek toonde dat hij in Engeland gekocht had met als titel 'Fun in bed'. Het is lang geleden, voor de sexuele revolutie, Goedele was nog niet geboren en de ovens in de hel draai¬den nog op volle toeren.
'Fun' was toen zondig, vooral in bed.
'Maar' vond mijn vriend, 'dat boek was in het buitenland gekocht en dat telt niet'.
Wie echter schetst zijn verbazing toen hij het opensloeg.
De inhoud bestond uit kruiswoordraadsels voor langdu¬rig zieken. Soms denk ik 'waren er maar geen titels'. Dan hoefde je minder te denken en was je vrijer in het schrij¬ven.
LOSSINGEN Waaraan ik me ook kan ergeren is verkeerde beslissingen bij het lossen. Toegegeven, soms staan de verantwoordelijken in een land met een klimaat als het onze voor heel moeilijke beslissingen. Dat neemt echter niet weg dat fouten worden gemaakt die niet gemaakt hadden hoeven worden.
Lossen als niet gelost had mogen worden vind ik erg maar niet lossen als dat wel had gekund nog meer.
Vroeger stoorde ik me er minder aan omdat mensen nu eenmaal het recht hebben fouten te maken, maar nu is er internet wat het risico om fouten te maken aanmerkelijk vermindert. Op internet immers is het weer overal ter wereld bijna op de voet te volgen. Ik erger me dat dat nog niet tot lossingverantwoordelijken schijnt te zijn doorgedrongen.
LIEFHEBBERS
Ik erger me ook aan mensen die liegen, de twee¬slachtig¬heid van sommigen, hun dubbele tong.
Na een prima resultaat, (26 prijzen van 30 duiven vind ik 'een prima resultaat') merkte een sportgenoot op dat prij¬zen niet telt. Kopduiven, daar ging het om en ik had plaatselijk niet eens de eerste. Ik liet hem bazelen.
De week nadien pakte ik wel stampvroege duiven maar het to¬taalresultaat was minder dan gewend.
Dezelfde man nu:
'Die kopduiven? Puhh... wat telt is het prijs¬percentage.'
Ergerlijk hoe sommigen even vlot van mening veranderen als een prostituee van klant als het gaat over het ophemelen van de eigen prestaties en het neerhalen van die van de sportgenoot.
ADVERTENTIES
En ik erger me aan sommige adverteerders. Uitbuiters van gaten in de markt die suggereren of zelfs keihard publiceren dat presta¬ties meteen zullen volgen als je hun producten geeft of hun schema volgt.
Als je dan ziet wat voor troep wordt aangeprezen vraag ik me af wat er in een mens met normale geestelijke vermogens om moet gaan als hij dergelijk gebazel leest.
Die advertenties zijn niet voor de kampioenen, die weten beter, maar voor de verliezers.
Op hun centen hebben die adverteerders het gemunt.
TELETEKST
Wat ik ook niet begrijp is dat we het met zijn allen niet voor elkaar krijgen meer profijt te halen uit tele¬tekst.
In Nederland is teletekst is populair. Mensen 'gaan er voor' om hun kopduiven daarop vermeld te zien.
In België lijkt dat veel moeilijker. Begrijpt men daar niet dat mensen ook met duiven spelen voor de eer?
Die willen hun naam zien staan, dat houdt ze erbij.
Teletekst is daartoe een prima middel.
Ik zou zeggen 'gooi er zo veel mogelijk duiveninformatie op'.
Maar kennelijk is men daarvoor te lui, te moe of te dom.
Op regionale televisiezenders (in Nederland althans) staan op de dag dat gevlogen wordt al de eerste 10 prijswinnaars van elke club vermeld.
Met snelheden, aantallen duiven en concoursduur.
Je kunt niet geloven hoe daar naar gekeken wordt.
EIGEN FOUTEN
Ik erger me aan duiven die na de vlucht niet binnen komen al is dat vaak eigen schuld.
Waaraan ik me niet erger maar wat ik mezelf wel verwijt is dat ik zovaak dezelfde fouten blijf maken.
Met name duiven verliezen door eigen schuld.
Niet van de vluchten maar 'van het dak'.
Bijna allemaal hadden ze een ding gemeen:
Ze zagen nooit mand, het waren veelal late jongen maar ook kweekduiven waarmee niet gespeeld werd.
En in het voorjaar zijn dat gevaar¬lijke klanten. Niet bevlogen duiven moet je zoveel mogelijk vrijla¬ten, niet af en toe.
Onbevlogen duiven die je weinig loslaat zijn de gevaarlijkste om van het dak te verliezen leerde ik tot eigen schade.
GEZOND
Ik zit er doorheen. Heb ergernissen van me 'afgeschreven' en dat is goed weten psycholo¬gen. Dat lucht op.
Vroeger had ik een leraar die me enorm kon ergeren.
Hij moest mij niet en ik hem niet.
Ik probeerde dat te verbergen en hij ook maar hij 'pakte' me door me herexamens te laten doen.
En die herexamens doe ik tot op de dag van vandaag.
In de nachtelijke uren wel te verstaan.
Want nauwelijks ben ik ingeslapen of ik lig te zweten.
Soms doe ik geen herexamen maar pleeg ik een aanslag op hem die elke keer mislukt. Maar ik houd vol.
Over duiven heb ik nog nooit een minuut gedroomd of wakker gelegen. Omdat ik me af en toe eens lekker erger en dan... is het over! Dat is belangrijk.
Sommigen blijven zich ergeren en zijn daarmee een bron van ellende voor zichzelf en anderen.
Niet doen! Het is het allemaal niet waard en slecht voor je gezondheid.
Duiven is tof. Zeker in een tijd dat mensen gebukt gaan onder stress en druk druk druk.
Maar duiven is, behalve voor een kleine minderheid maar een hobby, er zijn belangrijkere zaken in het leven. Iets wat sommigen wel eens willen vergeten.